nlangs vond in Huissen een kleine internationale conferentie plaats over de werving in de orde der dominicanen, op initiatief van de Nederlandse commissie voor de werving. In heel West-Europa, behalve in Ierland, zijn roepingen schaars.
door André Lascaris
'Promotoren van roepingen’ waren uitgenodigd uit Frankrijk, Zwitserland, België, Duitsland noord en zuid, Ierland en Engeland. De meesten hadden echter ook andere taken te vervullen, en tot op het laatst kwamen er afmeldingen, onder anderen wegens ziekte.
Ondanks de geringe opkomst was het gesprek zeer levendig. De socius voor Noord-West Europa (lid van het generaal bestuur), Vivian Boland (foto), was er bij. Over het algemeen kampen alle provincies in dit gedeelte van de wereld met gebrek aan nieuwe mensen.
Internet
Ierland heeft twaalf jaar geleden een medebroeder vrijgesteld. Deze heeft eerst de communiteiten bezocht om de apathie te overwinnen, zocht vervolgens contact met universiteiten en heeft de dominicaanse familie gepromoot. De meeste contacten kwamen via internet. Inmiddels zijn er tien broeders gewijd en zijn er twintig in de vorming.
Verschillende vragen kwamen naar boven. Geloven we in ons leven en onze prediking? Moet je actief werven of gewoon je werk goed doen? Wat hebben wij te bieden? Moeten we in contact komen met nieuwe kerkelijke bewegingen die over het algemeen traditionalistisch zijn? Of met migrantenparochies? Hoe respecteren we de verschillen? Hoe open zijn we voor de wijdere West-Europese wereld? Hoe vergroten we onze zichtbaarheid?
Veranderen
Enige voorzichtige conclusies: we hebben een rijke levensinvulling te bieden. Liefst moeten kandidaten tussen 25 en 35 jaar oud zijn. We moeten niet een te ingevuld profiel hebben. Jongere katholieken zijn in het algemeen conservatiever dan de huidige generatie. Zij zijn meer op eigen land en omgeving gericht dan op de wereld. Als er nieuwe mensen komen, dan moeten niet alleen zij, maar ook de communiteiten veranderen.
