Hier is plaats voor iedereen’ staat op dit kleurrijke bankje. Marianne Merkx: 'Is het naïef, elitair of gewoon dom van me? Dat ik daar in geloof, op hoop?’
door Marianne Merkx OP
Bankjes in de publieke ruimte, ik heb er een neus voor. Ze zitten helaas vaak voor geen meter.
Van één bankje vind ik dat helemaal niet erg. Dat zorgt voor een rustmoment zonder dat ik hoef te gaan zitten. Het tovert een glimlach op mijn gezicht, hoe vaak ik er ook langskom.
Deze beauty staat in Den Bosch op de weg van station naar centrum. Een kleurrijk exemplaar met de woorden: hier is plaats voor iedereen.
Is het naïef, elitair of gewoon dom van me? Dat ik daar in geloof, op hoop? Ook nu, na 22 november. Ik noem het liever idealistisch, al is dat ook geen neutraal woord.
Plaats voor iedereen? Er zijn toch geen huizen voor ‘gewone’ mensen, hoor ik. En: de zorg loopt vast, hoe kunnen we al die vluchtelingen met hun problemen ook nog opvangen. Hoe zou jij het vinden, als je ’s nachts niet door je wijk durft te lopen vanwege jongeren die je niet eens verstaat?
Ik weet het en ik hoor het. Ik hoor wanhoop en verdriet. Ze zijn boos. Wat zijn een hoop mensen toch aan het overleven. Plaats voor een ander voelt als minder ruimte voor zichzelf. Er is plek zat op die mooie bank, als we elkaar als medemens zien.
Op de achterkant staat: speciaal voor jou. Als iedereen dat toch eens kon horen en voelen….ideaal.
Marianne Merkx, lekendominicaan
