Om vreugde te laten groeien, moet ons ego soms afnemen.’
Didier Croonenberghs OP
In woestijnen is er geen duidelijk pad, maar eerder een pad dat geschreven moet worden met wat we zijn, niet met wat we willen zijn. Naar de woestijn gaan is naar jezelf luisteren en altijd redding ontdekken, een mogelijk herstel. Het is een weg van waarheid met onszelf die ons ertoe aanzet de ravijnen van droefheid te vullen, de bergen van zelfgenoegzaamheid te verlagen. De woestijn is juist die plaats waar we niet kunnen stilstaan, niet kunnen stoppen. Om vreugde te laten groeien, moet ons ego soms afnemen…
Laten we dus, ongeacht onze leeftijd, ondanks de routine, geduldig deze wegen in onze innerlijke woestijnen volgen. (…) Dit is de innerlijke weg die wij met de hulp van de Geest kunnen volgen, in het hart van ons soms moeizaam persoonlijk leven.
Het is dus in onze woestijnen dat wij Gods kleine innerlijke stem moeten laten weerklinken.
Deel van de preeksuggestie van provinciaal Didier Croonenberghs OP op www.preekvandeweek.be
