at een vreugde, wat een licht – dus toch!…
Aart Geervliet OP
Wat een jaar!.. Oorlog en geweld in vele conflictgebieden, verwoestende natuurrampen zoals de zware aardbevingen in Afghanistan, Turkije, Syrië en Marokko, de enorme bosbranden deze zomer en vele overstromingen.
Ik denk aan de hartverscheurende beelden van dood en destructie, van mannen, vrouwen en kinderen in wanhoop en ontreddering, geruïneerde steden en dorpen, onbeschrijflijk leed met wereldwijd miljoenen vluchtelingen op zoek naar verlichting. En vrede, in Godsnaam!
Wanneer ik de stad inloop wordt het lichter en breekt even de zon door. Een jongetje roept naar zijn vader: “Pap, de zon schijnt!” Ja, daar is hij, denk ik. Toch nog!
Opeens klaart alles op. De natte straten glimmen en kerstversiering, die dit jaar al weer vroeg is aangebracht, wenkt ons vrolijk in het felle licht. Een klein meisje met een ballon rent joelend naar haar moeder.
Een oude vrouw schuifelt voorzichtig naar een bankje. Als ik haar passeer kijkt ze me even aan en zegt dan: “Wat bent u groot zeg”. Ik groet haar lachend. De oude ogen stralen. Wat een vreugde, wat een licht. Dus toch!…
Uit de column van lekendominicaan Aart Geervliet op de website van de Kloostertuin Rotterdam.
