Martin Gregorius Adrianus Vijverberg werd op 10 november 1929 in ’s-Gravenzande geboren. Zijn ouders waren Arnoldus Petrus Vijverberg en Martina Gerarda Zwinkels. Zij kregen negen kinderen, Martin was de derde.

Het religieuze leven was binnen zijn familie niet vreemd. Martin volgde van 1942 tot 1948 middelbaar onderwijs op het kleinseminarie van de dominicanen, het St. Dominicuscollege in Nijmegen.

Op 17 september 1948 trad hij in bij de dominicanen, in het klooster te Huissen. Op 18 september 1949 legde hij zijn tijdelijke professie af om vervolgens filosofie te studeren in het dominicanenklooster te Zwolle.

Precies drie jaar later legde hij zijn plechtige professie af. Een dag later werd hij geassigneerd in het Albertinumklooster in Nijmegen voor de theologie-opleiding.

Op 25 juli 1954 werd hij door Mgr. Mutsaerts tot diaken gewijd en een jaar later tot priester. Weer een jaar later, op 30 juni 1956, legde hij met succes zijn lectoraatsexamen af. Het was een studie over het wezen en heilswaarde van de armoede in het Nieuwe Testament.

Een half jaar lang was Martin kapelaan van de St. Thomasparochie in Amsterdam. Eind maart 1957 ging hij terug naar Zwolle, om daar cantor en syndicus te zijn. In 1961 werd hij benoemd tot magister van de studenten, tot aan de opheffing van het studentaat in 1966. Het magisterschap viel hem kennelijk zwaar, want toen het einde van het studentaat nabij was gaf hij aan alleen in te zijn voor een uitvoerende functie in pastoraat of onderwijs.

Najaar 1966 werd hij kapelaan van de Dominicusparochie te Leeuwarden. Hij werd ook medeverantwoordelijk voor de bouw van een oecumenisch centrum. In 1969 koos de communiteit van Leeuwarden hem tot prior, maar kort daarop, in mei 1969, koos het provinciaal kapittel hem tot één van de twee co-provinciaals, naast de vaderlijke provinciaal Frans van Waesberge. Het waren moeilijke tijden voor de provincie: in deze bestuursperiode verlieten 58 dominicanen de orde.

In 1973 werd Martin door het provinciaal kapittel gekozen tot provinciaal en vier jaar later werd hij herkozen. Martin bleef geloven in dominicaanse toekomst en zag die vooral weggelegd voor de dominicaanse familie.

Na het einde van zijn tweede termijn verhuisde hij naar het Huis van de Heilige Petrus Martelaar aan de Cornelis Muschstraat in Rotterdam, om te gaan werken in het pastoraat. Hij koos ervoor om samen met zijn medebroeder Ben Vocking de verantwoordelijkheid te nemen voor de Surinaamse parochie.

Vanuit hun belangstelling voor vraagstukken rond gerechtigheid, vrede en armoede kwam de gedachte voort om te werken in het vreemdelingenpastoraat, zoals dat toen heette. Hij zou dit tien jaar doen. In die periode was hij ook vertegenwoordiger van de katholieke kerk in het IKV-beraad van Pax Christi. Ook was hij betrokken bij de hulp en opvang van vluchtelingen.

Per 1 september 1992 werd hij benoemd tot pastoor van de parochie OLV Rozenkrans en H. Albertus. In 1999 nam hij een sabbatical om nieuwe religieuze bewegingen te bestuderen in de VS en in Londen.

Martin zag toekomst in een beweging die de Kerk voert naar de plekken waar mensen wonen en leven en niet zozeer dat de mensen altijd naar een centraal kerkgebouw zouden moeten komen. Dit nam niet weg dat Martin graag zondagsassistenties verleende.

Martin keek met de meeste voldoening terug op die tijd dat hij volop pastoraal actief was in Rotterdam.

Het provinciaal kapittel van 2001 koos hem opnieuw tot provinciaal. Hij bleef in Rotterdam wonen. In 2002 werden de beide communiteiten in Rotterdam samengevoegd tot één. Het canonieke huis aan de Cornelis Muschstraat werd verplaatst naar het Hang 17, dat gerenoveerd was. Martin verhuisde mee.

In 2003 werd hij getroffen door wat een ‘sluipend hartinfarct’ heette. Een jaar later werd een kwaadaardig gezwel ontdekt in zijn dikke darm. Hij moest geopereerd worden en mocht revalideren bij de medische missiezusters in Mook, waar zijn zus, zuster Martina, woonde.

Na deze bestuursperiode werd hij vooral oud-provinciaal en bleef hij assistenties verlenen.

In 2018 werd besloten om de communiteit in Rotterdam opnieuw te bemensen, maar dan met jongere medebroeders. Martin koos ervoor om te verhuizen naar het moederhuis van de zusters dominicanessen van Voorschoten. Daar ging zijn gezondheid langzaam achteruit. Gesteld als hij was op zijn onafhankelijkheid en zijn eigen wijsheid kon hij de zorg waar hij recht op had maar moeilijk accepteren.

Op 1 juli 2023 overleed hij in alle rust in zijn eigen appartement.

De eucharistie bij zijn uitvaart hebben we gevierd in de St. Dominicuskerk te Nijmegen op vrijdag 7 juli, waarna het lichaam van Martin begraven is op het kerkhof van de dominicanen aan de Willem Schiffstraat.