agazine Elisabeth maakte een portret van Jan Laan, prior van het Dominicanenklooster in Zwolle. 'Af en toe een glimlach op het gezicht van anderen krijgen: dat is mijn zout en licht.’
Hoe kijkt u terug op uw jeugd?
‘Ik kom uit een warm nest. Dat is een geschenk. Mijn ouders hadden elkaar ongelooflijk lief en gaven die liefde door aan hun tien kinderen. Mijn vader had een kleine kantoorboekhandel. (…) Hij heeft het ermee gered. We hadden het niet breed, maar daar hebben wij als kinderen nooit wat van gemerkt.’
Is het uw roeping om mensen te overtuigen?
‘Het inzicht dat God met mijn leven te maken heeft en met het jouwe, dat is ongelooflijk. Elk mens doet ertoe! Toen de homobeweging opkwam, maakten veel mensen zich druk. Mijn vader zei toen: “Blijkbaar vindt God deze mensen mooi, anders had Hij ze niet geschapen”. Daarmee rechtvaardigde hij hoe hij omging met anderen. Dat hij dat zei, zie ik als de hand van God in mijn leven.’
(…) ‘Ik bid vaak tot de Heilige Geest, minder tot God of Jezus. Het is de adem die ontvangt en die mag uitademen. Gods levensadem is in mij en in jou en die mogen we met elkaar delen. Ik houd ervan om mensen met de Heilige Geest te zegenen. Dat ze geestrijk, en zelfs geestig mogen worden.’
Jan Laan in 2018, foto's Ramon Mangold
