Terwijl ik dit schreef, wist ik nog niet of ik het uiteindelijk wel durfde. Nu u het leest, heb ik het blijkbaar gedaan: een tekst vrijgeven die voor niemand bedoeld was.’
Erik Borgman OP
Op een dominicaanse bezinningsbijeenkomst schreef theoloog en lekendominicaan Erik Borgman een tekst die het midden houdt tussen een gedicht en een gebed. Voor niemand bedoeld dan voor God en hemzelf. Schoorvoetend publiceerde hij het toch, op de website van debezieling.nl. Overtuigd dat de tekst waar is.
Catharina van Siena schreef heel veel brieven. Aan de paus, aan bisschoppen en prinsen, aan leden van de dominicanenorde. Zij dicteerde verslagen van haar vele visioenen. Zij schreef ook gebeden, soms nogal gedurfde, waarin ze God tot de orde lijkt te roepen.
Ik schreef een gebed in wat ik denk dat haar geest is. Over onze getroebleerde tijd en wat dit met mij doet. Bedoeld voor Gods ogen en oren en die van mij. Meer niet. Maar het zegt iets over waaruit mijn theologisch werk voortkomt en over wat ik ermee beoog dat voor mij belangrijk is. Op een onbewaakt moment beloofde ik het daarom te publiceren. In deze column.
Dit is het.
Er wordt wel gezegd dat Jij alles weet,
maar ik denk dat Jij met je handen in het haar zit,
net als ik.Maar er wordt ook gezegd dat Jij geen haar hebt
en geen andere handen dan de onze.Nou, lekker dan.
