p de zondagen van deze advent verzorgen lekendominicanen een kleine overweging. Vandaag in de vorm van een brief, door Els van der Ree OP.
Tweede zondag van de advent, bij Jesaja 1,1-10 en Mattheus 3,1-12
Els van der Ree OP
Lieve zus of broer,
De briefvorm heeft goede – oude en jonge – papieren. Denk aan de vele brieven die Paulus stuurde aan ‘zijn’ gemeenten en die we nog altijd lezen.
Sinds enige tijd luister ik iedere zondagochtend op Radio 4 met veel genoegen naar de wekelijkse brief van Jibbe Willems.
Een brief is goed gezelschap.
Lezingen
Het zijn uiteraard mannen van wie deze zondag in de viering teksten worden voorgelezen. Zo was het en zo is het nog.
Maar het zijn natuurlijk niet de eersten de besten! Jesaja is ‘de man met de dromen van een wereldvrede’ genoemd. De man, die vanwege deze goddelijke droom (Jesaja 2,4b) hongert naar gerechtigheid. En waar de echo van zijn woorden doorklinkt, wordt die honger opnieuw gewekt.
Hoor hem voorzeggen hoe het zal worden als de ellende van de oorlogsdreiging door en de deportatie naar Assyrie voorbij zullen zijn: ‘Wolf & lam – panter & bokje – kalf & leeuw – koe & berin’, allemaal vredig samen en geen kind in de buurt loopt enig gevaar!
De vervulling van de belofte kwam alsmaar verder weg te liggen
Zie het voor je: wat een perspectief, wat een belofte! Jesaja troostte zijn tijdgenoten en sprak hen moed in. Of het hielp? Vast wel, maar de vervulling van de belofte kwam alsmaar verder weg te liggen… bij Jezus Messias en nu bij ons, ieder adventsjaar weer…
Johannes de Doper, wat een man! Gekleed als… een landloper? een zwerver? een dakloze? Zich voedend met wat direct, gratis en voor niks, voorhanden was. Zonder schroom de farizeeën en sadduceeën flink de les lezend.
Zo uiterst bescheiden als hij de komst van Jezus aankondigt. Hoe dan ook, hij voorzegt gerechtigheid. Ik denk even aan het plan om de wederopbouw van Oekraïne te financieren met bevroren Russische tegoeden…
Hopelijk bieden deze inkijkjes wat ‘verdieping’ bij de lezingen van deze zondag.
Over bidden
‘Bidzuster’ was ik wel (en nog!), hoewel ik mezelf geen ‘echte’ bidster vind. Mijn bidden gebeurt als ik stilval, als ik me invoeg in gezamenlijk gebed en vooral als ik zing!
Van mijn moeder hoorde ik al vroeg: ‘Wie zingt bidt dubbel!’ Zo voel ik dat nog steeds wel; vooral als ‘het’ zingt in mij! En misschien kan het leven omarmen ook als bidden tellen?
Dit weekend speel ik Sinterklaas bij de Syrische familie die ik uit het AZC Utrecht ken. Zij wonen sinds vorige zomer in een eenvoudig huis in Hoofddorp: moeder, vier kinderen – drie jongens en een meisje tussen 5 en 11 jaar – en vader.
En dan bid ik heel stilletjes mee, op mijn manier.
Die vader kwam op de open dinsdagochtend in het Huis van Dominicus voor taalles. Ik werd zijn ‘docent’. Na ongeveer drie jaar AZC kwam zijn gezin twee jaar geleden ook naar Nederland.
Nu ondersteun ik moeder middels beeldbellen bij haar vastbesloten inspanningen om die lastige Nederlandse taal machtig te worden.
Ik verheug me zeer op de (hopelijk) blije en verwachtingsvolle gezichtjes van de kinderen morgen bij het uitpakken van de cadeautjes en het snoepen van het lekkers: mandarijntjes en tomaatjes en natuurlijk ook chocoladeletters en kruidnootjes. (Een en ander mogelijk gemaakt door subsidie van een echte goedheiligman!)
Waarschijnlijk wordt er morgen ergens tussendoor gebeden op moslimwijze, midden in de kamer waarbij vader al reciterend voorgaat en de kinderen hem volgen in het buigen, knielen en weer opstaan.
En dan bid ik heel stilletjes mee, op mijn manier.
Goede 2e adventszondag gewenst,
Els
