Daarom zullen dood en haat nooit het laatste woord hebben in ons leven’, schrijft Jaroslav Krawiec, vicaris van de dominicanen in Oekraïne, in een kerstboodschap in het Nederlands.
De kerstboodschap is in de Nederlandse taal opgesteld en gestuurd aan de kerkgemeenschap van de Dominicanenkerk in Zwolle. Er waren al vriendschapsbanden voor Oekraïne door oorlog werd getroffen.
Sinds eind februari bracht de gemeenschap al € 91.000 op voor hulp, die aan de bevolking gegeven wordt via de dominicanen in Fastiv en Kiev.
Wilt u ook helpen? Dat kan via NL 11 INGB 0000 3910 23 t.b.v. Stichting Dominicanenklooster inzake Diaconie o.v.v. Fastiv.
Gemaakt door Irenaeus Yurchuk
Jaroslav Krawiec is een Poolse dominicaan die in Kiev woont en werkt en vicaris is van de dominicanen in Oekraïne.
De Oekraïense kunstenaar Irenaeus Yurchuk plaatste de scène van de geboorte van Jezus midden in een verwoeste stad. De heilige familie vond onderdak onder de ruïnes van een flatgebouw, vergelijkbaar met degene die ik zag in Borodzianka en Izium.
Op een ander schilderij van deze kunstenaar staat een jong meisje, geschilderd in levendige kleuren, voor een schildersezel midden in een verwoeste stadstraat. De ruïnes zijn zwart en wit.
Voor mij is deze vrouw de personificatie van de Oekraïense natie. Wat onder haar penseel vandaan komt, is ook kleurrijk. Starend naar de ruïnes schildert ze een typisch Oekraïense landschap met een blauwe lucht, gouden korenaren, groene bomen in de verte en een orthodoxe kerk. Het werk is getiteld Waiting.
Verwachting is het sleutelwoord. Het stelt ons in staat om te begrijpen wat Oekraïne en de wereld in solidariteit ermee vandaag ervaren. We kijken uit naar het einde van de oorlog, overwinning en vrede. Velen wachten op de terugkeer van hun zonen, echtgenoten, vaders en vrienden van het front. Ze wachten om eindelijk af te wassen, te slapen, en dierbaren te knuffelen, uit te gaan met de hond. Sommigen wachten om te sterven. Anderen om hun wonden te helen en ziekenhuizen te verlaten.
Verwachting, door Yurchuk
Op de treinstations van Kiev, Lviv en Kharkov wachten mannen met bloemen op hun vriendinnen een echtgenotes die met kinderen uit het buitenland terugkeren. Ze wachten ongeduldig op het einde van de scheiding en willen er zo mooi mogelijk uit zien.
Miljoenen Oekraïners wachten elke dag tot het licht weer aangaat in hun huizen. Zodat je het ontbijt kunnen klaarmaken, de tv kunt aanzetten, de lamp op het bureau of in inhalator kunt aansluiten voor een ziek kind. En om weer warm te worden.
Er is hoop in het schilderij van Yurchuk. Het is wat je in staat stelt om te leven. Het meisje kijkt naar haar door oorlog verwoeste wereld alsof ze er geen dood en verderf in ziet. Of misschien ziet ze heel goed, maar laat ze de dood en vijandschap niet het laatste woord in haar leven hebben?
Waiting is een portret van Oekraïne dat ik in mijn hart draag – standvastig, nobel en vol leven. Maar het is ook een icoon dat vertelt over ieder van ons die moedig naar de werkelijkheid kijkt en daarin goddelijke en menselijke schoonheid, liefde en goedheid ziet.
‘Het woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond’ (Johannes 1,14). Daarom zullen dood en haat nooit het laatste woord hebben in ons leven.
Jaroslav Krawiec OP
