e Nederlandse bisschoppen waren vorige week op bezoek bij de paus. Hun rapportage was somber: de kerk krimpt en vergrijst nog altijd. Theoloog en lekendominicaan Erik Borgman reflecteert in Volzin op de tegendraadse en toch ook hoopvolle katholieke boodschap.
‘De kerk is voor katholieken een plek waar God aanwezig is. Dat dwingt tot respectvolle schroom en dat vinden mensen een beetje ongemakkelijk.’ Borgman weet te benoemen waar het wringt, waar de katholieke kerk contrasteert met de samenleving.
Katholiek zijn, dat moet je oefenen. Gelovig zijn vereist een inspanning. Het komt niet vanzelf. En de kerk vernieuwen is geen proces met een mathematische logica: het is een kwestie van steeds iets nieuws proberen, kijken wat werkt.
Dat lijkt, samengevat, de boodschap te zijn die Borgman wil meegeven in zijn gesprek met VOLZIN. Hij blikt daarbij terug op het bezoek van de Nederlandse bisschoppen aan paus Franciscus. Tijdens dit zogeheten ad-liminabezoek, dat elke bisschoppenconferentie eens in de vijf jaar aan Rome moet brengen, rapporteren ze hoe de vlag erbij hangt.
