Brief uit Kiev: 'Blijf bidden en hulp sturen'

Jaroslav Krawiec is een Poolse dominicaan die in Kiev woont en werkt.

Beste zusters, beste broeders,

‘We vragen om gebed. Vandaag is een verschrikkelijke dag. Er vliegen meerdere raketten over ons heen. Explosies in Kiev; we hebben doden en gewonden. Soortgelijke situaties in veel grotere steden. Ik heb al een paar dagen niet geslapen. Ik ben bang. Ik begon me overweldigd te voelen.’

Dit bericht kreeg ik vanmorgen om acht uur uit Oekraïne. Ik ben momenteel in Polen, dus ik heb het bericht meteen met grote zorg gelezen. Nachtmerrie-achtig nieuws over tientallen of misschien honderden aanvallen met raketartillerie over heel het land. De president van Oekraïne somt de namen op van steden die werden aangevallen: Kiev, Khmelnytskyi, Lviv, Dnipro, Vinnytsia, Ivano-Frankivsk, Sumy, Charkov, Zhytomyr, Zaporizhzhia.

In een opname die op sociale media te zien is, staat Volodymyr Zelensky voor zijn regeringsgebouw in het hart van Kiev. Een moment eerder waren er enkele raketten in de buurt gevallen. Een litanie van plaatsen, een litanie van dood, pijn, tranen en vernietiging.

Ik was niet van plan om deze brief vandaag te schrijven, net zoals miljoenen Oekraïners niet van plan waren om deze nieuwe dag van een nieuwe week te beginnen in vreselijke angst, onzekerheid en bezorgdheid voor hun leven, hun kinderen en hun dierbaren.

De aanvallen van vandaag zijn de wraak van Rusland voor de vernietiging van de Krim-brug op zaterdag. Een van de raketten raakte de glazen brug, een ultramodern voetpad dat twee heuvels in het centrum van Kiev met elkaar verbindt, gebouwd op initiatief van de burgemeester van de stad, Vitali Klitschko. Voor zover ik weet, heeft de aanval deze delicate structuur van staal en glas niet beschadigd. Een veelzeggend teken.

Onze priorijen en kerken blijven ongeschonden. De broeders in Kiev konden de explosies duidelijk horen toen raketten het stadscentrum raakten. Veel mensen op weg naar werk of school zochten onmiddellijk beschutting, vooral in de metrostations, en de normale werking van de treinen werd opgeschort om een veilige schuilplaats in de ondergrondse tunnels te garanderen.

Enkele raketten vielen in de buurt van het treinstation. Pater Misha zag raketten over Fastiv vliegen. ‘Ik was net boodschappen aan het doen op de stadsboerenmarkt toen de Russische raketten boven onze hoofden verschenen’, vertelde hij me aan de telefoon. ‘Mensen zaten of lagen op de grond.’ Misha wist echter toch boodschappen te doen en de priorij een zeer smakelijke Oekraïense salo te bezorgen, vertelde hij me lachend.

In Khmelnytskyi gingen de lichten uit tijdens de Eucharistie. Sinds de raketten het nationale elektriciteitsnet aanvielen, hebben veel Oekraïense steden en dorpen geen elektriciteit. Op sommige plaatsen hebben ze ook geen water. In Chortiv werd bekend gemaakt dat alle kleuterscholen en scholen tot het einde van de week moeten overschakelen naar leren op afstand. De komende dagen zullen zeker moeilijk zijn voor Oekraïners.

Gisteren keerden pater Lukasz – de Poolse provinciaal – en ik terug uit Lourdes, waar we deelnamen aan de dominicaanse rozenkrans-bedevaart. We waren uitgenodigd door de Franse broeders, die ons sinds het begin van de oorlog steunen. Ze hadden ons gevraagd om te praten over wat er in Oekraïne gebeurt.

De bijeenkomst vond vrijdag plaats in de enorme zaal bij het heiligdom van Lourdes. De zaal was gevuld met mensen. Wij drieën – pater Lukasz, pater Zdzislaw Szmanda uit Genève die een aantal jaren in Kiev had gewoond en ik – beschreven het werk van de dominicanen in een door oorlog verscheurd land, het dagelijkse leven van mensen in Oekraïne, de geestelijke ervaring van deze tijd en de sociale en historische gevolgen van deze oorlog.

Op weg naar Lourdes brachten pater Lukasz en ik een bezoek aan de dominicaanse monialen in Dax. Het deed ons goed om onze zusters te ontmoeten en met hen te bidden voor Oekraïne. Ik ben me ervan bewust dat dit maar een van de vele kloosters over de hele wereld is die dagelijks voor ons bidden. We zijn de zusters erg dankbaar! We verlieten Lourdes met gevoelens van dankbaarheid voor onze Franse broeders, zusters en leden van de dominicaanse familie, voor hun solidariteit met Oekraïne.

Vorige week waren er vreugdevolle gebeurtenissen in het Huis van Saint Martin de Porres in Fastiv. Pater Misha en bijna honderd andere mensen – vertegenwoordigers van verschillende religies en denominaties – werden door de voorzitter van het Oekraïense parlement, Ruslan Stefanchuk, onderscheiden voor hun werk in oorlogstijd.

Deze ceremonie vond plaats in het hart van de Oekraïense hoofdstad, in de oudste kerk van Kiev, de Heilige Sophia-kathedraal. Ondertussen vond op donderdag in Polen in de grote zaal van de Philharmonie van Krakau een ceremonie plaats waarbij de Paus Johannes Paulus II Veritatis Splendor-prijs werd uitgereikt.

Deze ‘Nobelprijs van Krakau’ wordt om de twee jaar uitgereikt voor bijzondere inspanningen op het gebied van dialoog tussen culturen in de samenleving. Dit jaar werden drie entiteiten bekroond, en een daarvan was het Huis van Sint Maarten in Fastiv. Op de feestelijke viering werd Fastiv, behalve door dominicanen uit Krakau en Warschau, vertegenwoordigd door Vera en Marzena, evenals andere vrienden van het Huis uit Krakau.

Ik ben erg blij met deze onderscheiding en ik wil pater Misha en alle mensen die deel uitmaken van het Huis van Sint Maarten feliciteren: alle vrijwilligers, Charytatywni Freta, personen, gemeenschappen en instellingen (waaronder de dominicaanse gemeenschap van Zwolle, zie deze link, red.) die het huis ondersteunen met geld, materiële hulp en gebed. Het is uw onderscheiding en uw onderscheiding voor uw geweldige hulp aan mensen in nood.

Onlangs werd Oekraïne bezocht door pater Alain Arnauld, de socius van de magister van de Orde. Hij kwam voor de tweede keer sinds het begin van de oorlog naar ons toe, dit keer om Fastiv, Kiev en Khmelnytskyi te bezoeken. Ik hecht veel waarde aan ontmoetingen met pater Alain. Hij is een man met een groot hart, die wijsheid en broederlijke liefde biedt. Hij nam veel tijd voor ontmoetingen met broeders en vrijwilligers van het Huis van Sint Maarten, evenals met de dominicaanse leken in Fastiv en Kiev.

Vorige week voegde pater Misha zich bij pater Ruslan – de rector van het diocesaan seminarie in Kiev – en een groep vrijwilligers uit het huis van Sint Maarten. Ze gingen naar Oost-Oekraïne om humanitaire hulp te verlenen. Na een korte stop bij onze priorij in Charkov, nu bediend door pater Andreas, gingen ze zuidwaarts naar Balakliia en een aantal dorpen rond Izium.

Deze plaatsen zijn onlangs bevrijd na de bezetting door het Russische leger. Ze vertelden me dat deze steden eruitzien als gewonde, geslagen mensen. Je kunt enorme verwoestingen zien: verbrande en verwoeste gebouwen, gekneusde bomen, de aarde omgeploegd door tanks en, het ergste van alles, mensen met fysieke en spirituele wonden, tranen en pijn.

Het is duidelijk dat de noden enorm zijn. De inwoners van deze gebieden, die bijna een half jaar bezet waren, hebben dringend behoefte aan alles wat hen kan beschermen tegen de komende kou en winter. ‘We moeten kussens en dekbedden gaan maken, zodat we ze de volgende keer iets kunnen geven’, voegde pater Misha eraan toe.

Tot nu toe zijn we erin geslaagd om meer dan zeven ton voedsel, medicijnen en houtgestookte kachels en aardgasbussen te leveren, die de dorpelingen kunnen gebruiken om voedsel te koken.

Vandaag realiseerden we ons allemaal opnieuw dat deze vreselijke oorlog nog niet voorbij is. Het blijft levens, gezondheid en hoop kosten van miljoenen Oekraïners. In Kiev en Fastiv denken we met angst aan de dreiging vanuit het noorden, de mogelijke invasie door de Russische en Wit-Russische legers.

Ik deel echter de mening van de overgrote meerderheid van de Oekraïners als ik zeg dat ik overtuigd ben van de kracht en effectiviteit van ons leger dat dit land al zoveel maanden dapper verdedigt. Moge hun werk zo snel mogelijk worden afgerond.

Ik vraag u vurig om voortdurend gebed voor Oekraïne en voor ons. Stop niet met het sturen van uw hulp van welke aard dan ook. Het is nog steeds erg nodig.

Met groeten en gebed,

Jaroslaw Krawiec OP,
Kiev, 10 oktober, 14:45 uur