Huilt er iemand om ons, Nederlanders, die onszelf maar moed in blijven spreken door te blijven zeggen dat wij in zo’n fantastisch land leven?’
Erik Borgman OP
‘Huilt er onder ons nog iemand om de vluchtelingen die door ons bestuurlijk falen nog weer langer moeten wachten tot ze kunnen worden herenigd met hun gezinnen?
Huilt er nog iemand om de toestand in de jeugdzorg, waar de inspectie keer op keer aan de bel heeft getrokken maar waar kwetsbare jonge mensen nog altijd geen goede behandeling krijgen?
Huilt er iemand om ons, Nederlanders, die onszelf maar moed in blijven spreken door te blijven zeggen dat wij in zo’n fantastisch land leven?
Het begint in mijn oren steeds meer te klinken als het gebed van de farizeeër in Jezus’ parabel: ‘God, ik dank u dat ik niet zo ben als de andere mensen’.
Zo steek je geen kloven over, zo maak je ze onoverbrugbaar. Het wordt misschien tijd om met de tollenaar in dezelfde parabel voor Gods aangezicht te gaan staan en te zeggen: ‘O God, genade voor een arme zondaar!’
Fragment uit de toespraak van hoogleraar theologie en lekendominicaan Erik Borgman bij het Prinsjesdagontbijt van de Dordtse kerken op 20 september 2022. Lees hier de hele tekst.
