Paaspreken

Ook gepreekt met Pasen in dominicaanse kring? Mail ons.

Jozef Essing OP

‘Het gaat om léven vanuit de opstanding, om in woord en daad zijn verrijzenis present te stellen in de wereld. En wel op de manier waarop Híj dit gedaan heeft: níet op de manier van de wereld, van geweld dat forceert en mensen die in de weg zitten bruut of subtiel uitschakelt.

Het gaat erom een tegenkracht te zijn. En dat kan betekenen: de gedaante van een zwakkeling aannemen om de sterke te verslaan, een onderhorige lijken om dominanten tot andere gedachten te brengen, je machteloos voelen en toch niet weglopen bij iemand in groot verdriet, niet de sterkste willen zijn in het debat en anderen uit laten praten.

De verrijzenis is niet klaar: het afdalen dat opstijgen wordt, gaat door.’

Jozef Essing OP in de Dominicanenkerk in Zwolle.
Lees hier de hele tekst

Erik Borgman OP

‘Inderdaad, overal. Maar dat overal, dat het begint met: hier. Hij is hier. Zo loopt het verhaal van Maria van Magdala af: Jezus blijkt hier te zijn, daar waar zij is, daar waar ze hem zo mist, daar waar zij een ogenblik eerder nog dacht dat ze hem nooit meer zou zien, daar is Hij.

Te midden van de woestenij van onze wereld en de weerbarstigheid van het leven, ons eigen concrete leven, is Hij de tuinman, bezig de tuin aan te leggen waar alles alles voedt en koestert en verzorgt, alles alles tot bloei brengt en vrucht doet dragen, alles alles leven geeft, en dat leven het licht is van ons mensen.

Wij hoeven het niet vast te houden, het houdt ons vast, keert zich naar ons, roept ons tevoorschijn als kinderen van het licht, keer op keer op keer.’

Erik Borgman OP in de Dominicuskerk in Utrecht.
Lees hier de hele tekst.

Arjan Broers

‘De opstanding is in de orthodoxe kerken minstens zo mysterieus als in de westerse kerken, maar het is allereerst een collectief gebeuren. Jezus Christus is uniek, zeker, maar meer nog is hij de eerste. Wij komen er achteraan. Allemaal.

Ik vind dat wel leerzaam voor ons, individualisten. We zijn zozeer geneigd om alles te benaderen als een individueel of persoonlijk probleem. Zelfs onze gezamenlijke problemen benaderen we zo. Verbeter de wereld, begin bij jezelf. Maar daar redden we het niet meer mee.

Want moeten we niet, juist in deze tijd, constateren dat alle grote vraagstukken collectieve problemen zijn? Het uitsterven van dieren, klimaatverandering, oorlog in Europa, corona, economische ongelijkheid, wankelend vertrouwen in de democratie, miljoenen die geestelijke nood ervaren: het zijn allemaal problemen die systemisch zijn, die te maken hebben met hoe wij onze samenleving ordenen en organiseren. We kunnen ze alleen samen aanpakken.’

Arjan Broers in de Dominicus Amsterdam
Lees hier de hele tekst

Ellen Maria Spijkerman OP

‘Een leeg graf: omdat Jezus niet meer ingelijfd kan worden in het oude patroon. Hij mag niet ingevuld worden met het vertrouwde. De breuk moet volledig zijn voordat de ogen opengaan voor nieuwe Aanwezigheid.

Daarvoor is het nodig dat je kunt zíen. Zíen op twee manieren.

Het eerste is zien met de ogen: je neem iets wáár. Maar dit zien blijft búitenkant. De tweede manier is zien met de ogen van de ziel, met ogen van geloof en vertrouwen. Dat is zien vanuit de bínnenkant. Dit zien wordt beschreven als een proces: van buitenkant naar binnenkant, van tekens zien naar tekens geloven, van nog niet begrijpen naar begrijpen.

En wij, zien wíj iets van opstanding, van verrijzenis?’

Ellen-Maria Spijkerman OP in Beesd, op Paasmorgen
Lees hier de hele tekst

Anton Milh OP

‘Elke viering van de Verrijzenis, jaarlijks met Pasen, of wekelijks of zelfs dagelijks in de eucharistie, nodigt ons uit om te overwegen hoe wij als christenen niet zozeer leven met de Verrezen Christus, maar wel hoe de Verrezen Christus in ons leeft.

Zoek dus niet naar waar men zijn lichaam zou hebben neergelegd, maar leg de oude, zondige mens af en bekleed u met de nieuwe mens, bekleed u met Christus’ Verrijzenis.’

Anton Milh OP op de Belgische site preekvandeweek.be
Lees hier de hele tekst

Josephine van Pampus

‘De dood weerstaan, schepping, nieuw leven, dat kost je wat. Dat vraagt omvorming in het donker. Dat vraagt vertrouwen dat er iets nieuws kan beginnen dwars tegen alle wanhoop in. Je moet weten van het donker. Weten waar je vandaan komt. Maar je mag ook weet hebben van het licht. Weten waar je toekomst ligt, je hoop, je houvast.

Voor sommigen van ons lijkt het donker wel nooit te willen wijken. Kan je dan nog vertrouwen dat het ooit anders zal gaan worden? Kan je nog geloven dat je ooit nog licht zal zien? Kan je geloven op nieuw leven? Op zon? Op Pasen?

Wil je het nog? Kán je het nog?

”Sommige dingen kun je slechts in het donker zien…”’

Pastor Josephine van Pampus in de Paaswake in de Dominicanenkerk Zwolle
Lees hier de hele tekst

Dolf Niesen OP

‘Hoe het verhaal ook wordt verteld, je weet: als hij het niet had gewild, deze dood, dan was het niet gebeurd. En van dit willen, zeggen de evangelisten unaniem, heeft hijzelf gezegd, dat dit de wil van zijn vader was, van God.”

Over dat willen gaat het ook in deze viering. Het tweede deel van de festa paschalia, de tweede dag van de viering van de voorbijgang des Heren.

Hij, koning, maar niet van deze wereld, hij wil in ieders leven aanwezig blijven, ook in de levens van de mensen die hem niet hebben gekend, tweeduizend jaar nadien. Als een dood-trotserende macht. Tot in de dood. Een metgezel voor alle mensen.’

Dolf Niesen OP in de viering van Goede Vrijdag, Plein van Siena Amsterdam
Lees hier de hele tekst

Jan Laan OP

‘Ik heb ooit wel eens gedacht hoe zou de kerk er uit zien als we tegen elkaar zouden zeggen: ik ben een volgeling van Jezus, de dienaar van ons allen.

Niet Jezus de Christus is het waarom het gaat, maar Jezus, de dienaar van onze God en van ieder op onze aarde is het waarom het gaat. Hem volg ik en diens voorbeeld wil ik navolgen.’

Jan Laan OP op Witte Donderdag in de Dominicanenkerk Zwolle
Lees hier de hele tekst.