In mijn rustige huiskamer zou ik zeggen: natuurlijk, vergeven, vergeten en opnieuw beginnen.’
Lees het evangelie van vandaag
Het is een zonnige middag, begin maart. Het is stil om me heen. Ik lees: Petrus vraagt Jezus ‘Hoe vaak moet ik mijn broeder vergeven als hij mij iets misdoet? Zeven maal?’ Nee, zegt Jezus : zeven maal zeventig maal dat wil zeggen oneindig veel.
In mijn rustige huiskamer zou ik zeggen: natuurlijk, vergeven, vergeten en opnieuw beginnen. Maar kan ik dat?
Jezus vertelt een gelijkenis: iemand die schulden heeft kan niet betalen. De heer laat hem gevangen zetten zelfs met vrouw en kinderen. De ongelukkige valt op zijn knieën en belooft te betalen. De heer krijgt medelijden laat hem vrij en scheldt hem de schuld kwijt. Hij mag weer opnieuw beginnen bevrijd van zijn schuld. Dat gun ik iedereen .
Iedereen? Op TV gaat het over de oorlog in Oekraïne. Poetin dreigt nu met atoomwapens. Mensen vluchten, ik zie verwoesting en dood. Het grijpt me aan, ik bid om vrede, vergeving? Ik denk aan de goede moordenaar aan het Kruis .
Overal klinken protesten. Intussen komen mensen elkaar op grote schaal te hulp, een uitbarsting van naastenliefde. Mensen worden geraakt, worden vrijgevig, mensen komen eten brengen, drinken brengen aan de wachtenden bij de grenzen.
Deze noodsituatie haalt onder mensen het beste naar boven. Landen zetten hun grenzen open. Is dit een nieuw begin?
Loes Belt, lekendominicaan
