gnace Berten, sinds 1958 dominicaan, werd docent, vormingswerker en publicist. Zijn memoires waren voor het Belgische Kerk en Leven aanleiding voor een portret.
In 1958 trad Ignace Berten in bij de predikheren. Later werd hij docent aan het Internationaal Instituut Lumen Vitae. Vanuit het Centre de formation Cardijn gaf hij vorming aan het volk. Hij maakte reizen naar Latijns-Amerika, schreef boeken en droeg bij aan de reflectie over de Europese Unie. In november verscheen zijn boek Quand la vie déplace la pensée croyante (Wanneer het leven de gelovige gedachte verdringt).
Paus Franciscus brengt openheid met zijn synodale weg, meent br. Berten. ‘Zonder het zo te zeggen, schroeft paus Franciscus die pauselijke onfeilbaarheid terug, bijvoorbeeld door zijn vele spontane uitspraken. Die uitspraken zijn niet altijd even gelukkig gekozen en soms zegt hij dingen waarmee ik het hoogst oneens ben – hij blijft tegelijk erg conservatief. Door die spontaniteit ontdoet de paus zijn eigen spreken echter van dat aura van een absoluut karakter.’
De Kerk is dus nog niet klaar met de uitvoering van het concilie?
‘Neen, zo werd de rol van de lokale bisschop wel al geherwaardeerd, maar niet de samenhang ervan met het geloofsaanvoelen van de gelovigen en met het denkwerk van theologen. Het concilie wees op de onderlinge relatie van die drie, maar sinds Humanae vitae negeerden de pausen te vaak die laatste twee. Ook het volk en de theologen zijn echter niet vrij van vergissingen. Je hebt dus voortdurende dialoog nodig tussen die drie. Dat is volgens mij de kern van de synodaliteit.’
Ignace Berten o.p. (Foto dominicanen in België)
