en weerloos en machteloos kind als redder van de wereld. Die samenvatting van Kerstmis kwam juist dit jaar hard aan bij Erik Borgman, vanwege de alarmerende toestand van het klimaat. 'Wat mij moedeloos maakte, blijkt de essentie van het christelijke antwoord!’
Erik Borgman o.p.
‘We lezen het ook in de media: klimaatverandering vraagt om ingrijpende en gecoördineerde maatregelen. Het beetje minder vlees eten zet geen zoden aan de dijk en halfslachtig consuminderen zal ons niet redden. Ik vind dat niet alleen een nare boodschap – de wereld gaat naar de knoppen, dat komt mede door jou maar wat je ook doet, het maakt niets uit! – maar er is ook iets fundamenteel mis met die boodschap.
Wat er mis mee is, realiseerde ik mij tijdens het lezen van een boekje van de tegendraadse biologe Lynn Margulis (1938-2011). Het is bijna vijfentwintig jaar oud, maar Margulis zag in 1998 al met grote helderheid wat nog altijd nauwelijks doordringt, namelijk dat de ecologische crisis duidelijk maakt dat wij mensen niet aan de knoppen draaien.
Als dat waar is, is het probleem niet dat klimaattoppen mislukken of, als ze tot afspraken leiden, dat deze afspraken niet worden nagekomen. Het probleem is dat precies de inzet van een politiek op wereldschaal zijn uitgangspunt neemt in hetgeen dat tot de ecologische crisis heeft geleid, namelijk de overtuiging dat wij mensen in staat zijn ontwikkelingen te overzien en te sturen volgens onze plannen.’
Lees het hele betoog van hoogleraar publieke theologie en lekendominicaan Erik Borgman op debezieling.nl
Beeld: Pixabay
