Wachten is als luisteren: je zegt niets, je handelt niet. Je staat “slechts” open.’ Adventsmeditatie van lekendominicaan Anneke Grunder.
De nachten worden kouder. De dagen worden kort.
De mensen trekken zich terug in hun huizen.
De bomen heffen hun kale takken naar de hemel,
alsof ze willen zeggen: wat nu?
De natuur verstilt… alsof het leven uit haar weggetrokken is.
Ze ziet uit naar de lente.
Ze wacht op wat komen gaat…
En wij, wachten wij ook?
We zijn gewend snel te reageren, direct te handelen.
Het wordt ook voortdurend van ons gevraagd.
Wachten past niet goed in ons woordenboek.
En waarom zouden we wachten?
Waarop of op wie?
Luisteren doe je met je hele wezen
Wachten is als luisteren:
je zegt niets, je handelt niet.
Je staat ‘slechts’ open voor wat je naaste zegt.
Goed luisteren doe je niet alleen met je oren,
maar met je hele wezen.
Luisteren schakelt jouw thema’s even uit.
Luisteren is de eerste stap naar verbondenheid.
Een wereld zonder luisteren
is een eenzame wereld…
Zo vergaat het Zacharias.
Hij die niet luistert heeft niets meer te zeggen.
Kijken wordt dan zien
Wachten is als kijken:
je sluit je ogen niet voor wat er gebeurt.
Je laat toe wat je waarneemt,
je neemt het in je op.
Je opent er je hart voor.
Je laat je verrassen
door wat of wie op je toe komt.
Kijken wordt dan zien,
de ander zien, in zijn grootheid en zijn kwetsbaarheid.
Dan herkennen we in onze naaste
Gods goede schepsel, een mens naar Zijn hart.
Zo vergaat het Bartimeüs, die in duisternis leeft:
hij ziet in Jezus zijn bevrijder. Nieuw licht gaat op.
Wachten is als bidden:
verstillen als bomen in de winter,
met heel je wezen uitstaan naar de hemel,
naar Hem die ons te boven gaat.
Zijn Woord willen horen, zijn Licht hopen te zien
in het donker en de koude van de winter,
zoals Hanna zich toevertrouwt aan de Eeuwige.
Wachten wordt dan een krachtig en hoopvol verwachten
van wat ons van Godswege geschonken wordt,
openstaan voor wat Hij in ons wakker roept
aan verlangen en geestkracht.
Niet ik, maar Jij in mij!
Wachten wordt dan gehoor geven aan zijn stem,
met alle onzekerheid die dat meebrengt…
Niet ik, maar Jij in mij!
Zo vergaat het Maria, die ontvankelijk is voor Gods Woord.
Zij opent zich voor zijn Geest.
Nieuw leven wordt mogelijk.
Dat wij durven wachten,
dat we leren horen zoals Zacharias.
Dat we leren zien zoals Bartimeüs.
Dat we durven bidden zoals Hanna.
Dat we ons durven openen voor de Komende, zoals Maria,
opdat Hij kome en wonen mag in ons midden.
Anneke Grunder o.p.
