ls een klein helend gebaar in deze ongewone adventstijd maakt lekendominicaan Jacqueline Huizinga deze weken een kleine meditatie bij de strofen van het adventslied Rorate Caeli.
Laat mij uitkijken, laat mij inzien:
Niet mijn uitweg is de weg om te gaan, maar de wegen die U wijst.
Jacqueline Huizinga o.p.
Een wereldwijde klimaatcrisis, een vluchtelingencrisis, een regering die demissionair is, uitgeblust en weinig daadkracht toont, een wereldwijde pandemie, crisis in de ziekenhuizen, woningnood, ongelijkheid en rellen op straat. Soms lijkt het alsof we in de plagen van Egypte zijn beland.
Hete hoofden en koude harten.
De advent is begonnen. Het brengt rust in heilige onrust. Rust om stil te staan bij wat ik mag verlangen en hopen. Heilige onrust ook: Want is het niet juist dan tijd om stil te staan bij het tekort, bij de rommeligheid van het leven en ons onbewuste en bewuste aandeel daarin? Het is als met een al te rommelige kamer, al een tijdje verslonst, de rommel ligt opgetast…. Je weet niet waar en hoe te beginnen. Prent het eerst maar eens even op het netvlies, voordat je de hemel aanroept.
Stilstaan bij de rommeligheid
De eerste strofe van het Rorate op de eerste zondag van de Advent: stilstaan bij de rommeligheid.
Ne irascaris, Domine
ne ultra memineris iniquitatis
Ecce civitas Sancti facta est deserta Sion deserta facta est
Jerusalem desolata est
Domus sanctificationis tuae et gloriae tuae,
Ubi laudaverunt te patres nostri.
Wees niet vertoornd, Heer, gedenk niet langer onze zonden;
zie de stad van de Heilige is verwoest,
Sion ligt in puin, Jeruzalem is ontredderd;
uw heilige en luisterrijke stad,
waar onze vaderen U lof hebben gezongen.
De rommel in de ogen kijken, en hopen op een genadig oordeel!
Het refrein is hoopvol ontleend aan Jesaja:
Hemelen laat uw hoogten druipen van gerechtigheid
en laat haar stromen vanuit het zwerk.
Aarde open uw schoot, laat heil opbloeien en ook gerechtigheid ontkiemen.
Ik, de Levende, heb dat alles geschapen. (Jesaja 45,9)
De gerechtigheid mag dan vanuit de hemel druipen, het heeft pas effect als de aarde ontvankelijk is, als wij gerechtigheid laten ontkiemen. We zijn aan zet, maar het komt niet enkel uit onze hand.
Vandaar het introitus op deze zondag: Levavi:
Tot U heb ik mijn ziel opgeheven; mijn God, op U vertrouw ik, ik zal niet beschaamd worden.
Laten mijn vijanden mij niet bespotten, want al wie U verwacht, zal niet worden teleurgesteld.
Wijs mij, Heer Uw wegen en leer mij Uw paden kennen. (Ontleend aan Psalm 25)
Dit is de dominicaanse toonzetting van het adventslied.
