Henk Jongerius hield de overweging bij de uitvaart. Die is hier te lezen.

Antoon werd geboren op 13 augustus 1940 te Schiedam. Als doopnamen kreeg hij Anthonius Leonardus. Zijn ouders waren Anthonius Boks en Antonia Johanna Zondag. Zijn vader was hoofdbesteller bij de PTT. Het gezin met zes kinderen was actief betrokken bij de dominicaanse parochies in de stad.

In 1952 ging Antoon naar het Dominicuscollege in Nijmegen en bekroonde zijn opleiding met gymnasium B. Op 17 september 1959 deed hij zijn intrede bij de dominicanen in Huissen, studeerde filosofie in Zwolle van 1960-1963, waar hij op 18 september zijn grote professie aflegde. Zijn theologieopleiding deed hij deels op het Albertinum, deels aan de universiteit in Nijmegen, waar hij in 1969 zijn doctoraal haalde, afstudeerrichting missiologie. Op 11 juli 1966 werd hij tot priester gewijd. Gedurende zomervakanties praktiseerde hij zijn Spaans in Salamanca en Avila.

Op 15 november 1969 vertrok hij naar Puerto Rico. Hij verbleef korte tijd in Comerio en Bayamon, tot zijn benoeming volgde voor Yauco. Juist in die tijd heerste er grote verdeeldheid onder de groep dominicanen ter plaatse. Met name de jongeren waren kritisch vanwege de sociale misstanden onder de bevolking. Daardoor raakten ze in conflict met de lokale bisschoppen, die de status quo wilden handhaven. De jonge garde trok aan het kortste eind en moest op bisschoppelijk verzoek Puerto Rico verlaten. Zo keerde Antoon in augustus 1971 terug naar Nederland.

Medio januari 1972 maakte hij een nieuwe pastorale start op Aruba, in Oranjestad. Zijn hoofdtaak was het geven van catechese op mavo, havo en vwo. Vanwege gerezen problemen in Kralendijk (Bonaire) bood Antoon zich in 1980 aan om daar het pastoraat over te nemen. Dat was hem ten voeten uit: altijd loyaal en inzetbaar. Het werd een zeer actieve periode. Hij saneerde de parochiële financiën en legde daarmee een stevige basis voor latere ontwikkelingen. Zelf behaalde hij MO-A pedagogiek, gaf filosofie en aan pastorale medewerkers theologie, en dat op verschillende eilanden.

Doceren en vliegen werden een deel van zijn leven. Hierin voelde hij zich dominicaan. Toch was er ook tijd om te snorkelen en te duiken in de zee. In 1987 kwam hij terug op Aruba, nu als herder van de grote parochie van Noord, met veel ouderen. Samen met zusters dominicanessen van Bethanië en vele leken wist hij een levendige gemeenschap te creëren.

Terwijl hij al vanaf 1981 consilielid was van het vicariaat van de Nederlandse Antillen en Aruba, werd hij in 1998 tot vicaris gekozen. Dit betekende een verhuizing naar Curaçao. Het aantal medebroeders was inmiddels geslonken tot 15. Zijn grootste aandacht ging uit naar de ouderen, die een betere zorg verdienden in Nederland, ondanks hun eigen wensen. Met veel tact, wijsheid en soms ‘tranen in mijn ogen’ wist hij hen te bewegen terug te keren naar het moederland. Zijn soms ongemakkelijke karakter liet hier zijn emotionele betrokkenheid zien. Tijdens zijn ambtstermijn werden niet minder dan acht broeders in Nederland geplaatst.

Een volgende zware klus kwam van bisschoppelijke zijde. Hij werd gevraagd orde op zaken te stellen op St. Maarten. Terwijl deze korte missie een succes werd, koos de Huissense communiteit hem op 25 januari 2003 tot prior. Na 33 jaar Caraïbisch gebied kwam hij voorgoed naar Nederland, om twee periodes het Huissens convent te leiden. Na het kapittel van 2009 werd hij gevraagd provinciaal syndicus te worden, wat hij bleef tot september 2021.

Vanaf zijn tijd op de Nederlandse Antillen is Antoon bestuurslid geweest van talloze stichtingen en raden. Hij schuwde zijn verantwoordelijkheid niet. Hij was kritisch, niet altijd tot ieders genoegen. Hij nam grote uitdagingen aan in vertrouwen en loyaliteit. Zijn vele talenten gebruikte hij ten volle. Hij kon wat afstandelijk overkomen, maar had een groot hart voor mensen die aan hem toevertrouwd waren en voor confraters, familie, vrienden en in het bijzonder Jacintha Wout.

Een ongelukkige val in het klooster te Huissen in 2016 had grote gevolgen. Hij moest veel aan vitaliteit inleveren en ook kreeg hij andere klachten. Vitale organen bleken niet goed meer te functioneren. Op … oktober 2021 stierf hij in het Rijnstateziekenhuis te Arnhem.

De Orde mag Antoon heel dankbaar zijn voor zijn tomeloze inzet.

De eucharistie bij zijn uitvaart hebben we gevierd in de kapel van het Dominicanenklooster te Huissen, waarna zijn lichaam is bijgezet in de grafkelder, waar in december van het voorgaande jaar zijn jongere broer en medebroeder Jan reeds was bijgezet.