Franciscus Coll werd geboren in Gombrén (Gerona, Spanje) op 18 mei 1812. Hij was het elfde en laatste kind van een wolscheerder. Op tienjarige leeftijd ging hij naar het kleinseminarie, waarvoor hij zelf de kost moest verdienen door bij een rijke familie in te wonen en te werken.

Toen hij achttien jaar was trad hij in bij de dominicanen in zijn geboorteplaats. Zijn begeleiders merken op dat niets in hem buitengewoon was, maar dat hij opviel omdat hij de gewone dingen zo goed deed.

In 1835 werden in Spanje antigodsdienstige wetten van kracht. Coll moest zijn religieus leven op clandestiene wijze voortzetten. Toch werd hij op 28 mei 1836 tot priester gewijd.

Tientallen jaren preekte Coll y Guitart in Catalonië. Vanwege zijn verstaanbaarheid voor gewone mensen en zijn overtuigingskracht was hij een populaire prediker. Hij leidde vanaf 1859 de lekendominicanen en pleitte voor een religieuze hernieuwing van de maatschappij. Zijn naaste medewerker was de heilige Antonius Maria Claret, stichter van de Orde van de Claretianen. Maar Franciscus werkte ook samen met jezuïeten, augustijnen en diocesane priesters.

In 1856 richtte hij de zustercongregatie op van de Dominicanessen van de Anuntiata, gericht op onderwijs voor meisjes en met name in kleine steden. De congregatie groeide snel. De zusters waren meestal van eenvoudige afkomst maar kregen een goede opleiding. De congregatie is vooral bekend geworden in Latijns-Amerika.

Vanaf 1869 werd Franciscus gekweld door blindheid en mentale onbekwaamheid door verschillende beroertes. Hij overleed op 63-jarige leeftijd op 2 april 1875, velen woonden zijn uitvaart bij.