Adem in de woestijn 14

“Wilt u aan dat tafeltje gaan zitten?”
Daar had ik op dat moment helemaal geen zin in. Aan ‘dat tafeltje’ zat een oudere man met één arm. Terwijl ik mij als vogelvrije fietser door Bretagne bewoog en toe was aan rust. Even niets.

Maar de restauranthoudster hield aan. En ik moest wel. “Wilt u het het vlees voor me snijden?”vroeg de man. Ik merkte dat ik al doende ontdooide. En hij vertelde dat hij twee keer in de week in het restaurant ging eten om even tussen de mensen te zijn. Na afloop trakteerde hij me aan de bar op een glaasje calvados om me te bedanken. Ik was er wat verlegen mee.

Aan dit voorval denk ik bij het evangelie vandaag: bij die kloof tussen de dorstende rijkaard en de verkwikte bedelaar. Ik hoor: Durf het contact aan met de mens die er niet appetijtelijk uitziet.

Blijf niet droog staan in je eentje. Wie weet proost je samen op het onverwachte!