Hij werd geboren in de buurt van Napels, waar hij al jong intrad. Giordano was even begaafd als koppig en zocht overal de controverse op. In 1576 werd hij voor het eerst verdacht van ketterij. Hij ontvluchtte Napels en ging naar Rome. Een paar maanden verliet hij die stad, dit keer vanwege een valse moordaantijging. Hij verliet de dominicanen en zocht aansluiting bij de calvinisten in Genève, maar ook die vonden zijn ideeën ketters. Daarna woonde en werkte hij in Toulouse en Parijs (Frankrijk), in Oxford (Engeland) en in Duitsland, waar hij ongewenst persoon werd bij de lutheranen.

Giordano probeerde terug te keren in de katholieke kerk, maar kreeg geen absolutie. Ondertussen schreef hij twintig boeken, onder andere over de revolutionaire ideeën van Copernicus, die betoogde dat niet de aarde, maar de zon het middelpunt van het heelal is. Bruno stelde dat sterren eigenlijk zonnen zijn, waaromheen planeten cirkelen.

In 1590 keerde hij terug naar Italië, waar hij korte tijd astronomie doceerde in Padua, tot de leerstoel aan Galileo Galilei werd gegeven. Bruno bleef mensen tegen zich in het harnas jagen. In 1592 werd hij gearresteerd en uitgeleverd aan Rome. Na een zeven jaar durende rechtszaak werd hij in 1600 wegens ketterij veroordeeld tot de dood op de brandstapel.