n de woestijn van corona kan ik mijn eigen motieven scherper zien.
Evangelie van de dag: Matteüs 16, 13-19
In de woestijn van corona kan ik mijn eigen motieven scherper zien. Een ervan is: ik wil het niet fout doen. Jawel, ik wil het ook graag goed doen, maar nog liever wil ik geen fouten maken. Niet afgaan.
In het evangelie van vandaag spreekt Jezus massieve woorden tegen Petrus. ‘Jij bent de rots waarop ik mijn kerk zal bouwen.’ En hij geeft hem de sleutels van het rijk Gods.
Het lijkt in deze paar zinnen alsof Petrus een onaantastbare vorst wordt. Maar in de verhalen over Jezus is hij juist heel anders. Vrijwel steeds kleunt Petrus er vol in: met zijn liefde, zijn verontwaardiging, zijn oordelen…
En heel vaak… zit hij ernaast.
Toch had Petrus gezag, hij was als een rots, iemand waar je op kon bouwen. Ik denk omdat hij zich, met zijn onstuimige durf om mis te kleunen, durfde te laten dragen. Niemand had immers vaker vergeving nodig dan hij.
Misschien is dat een sleutel tot Gods rijk: te weten dat we elkaars vergeving nodig hebben.
Arjan Broers
Deze week krijg je reflecties van Arjan Broers, Marie-José Dusseldorp, Anneke Grunder, br. Michael-Dominique Magielse, zr. Marga Zwiggelaar, Ineke van de Par.
