aterdag was in Amsterdam de wereldpremière van het 'Christmas Oratorio’ van de Schotse componist, dirigent en lekendominicaan James MacMillan, die zijn werk ook als een vorm van verkondiging ziet. Dagblad Trouw noemt het een meesterwerk.
James MacMillan
De wereldpremière had voor Kerstmis moeten plaatsvinden bij het London Philharmonic Orchestra, dat samen met de NTR ZaterdagMatinee, het Melbourne Symphony Orchestra en de New York Philharmonic opdrachtgever was voor dit nieuwe werk.
Maar door de lockdown werd uitgeweken naar het verder lege Concertgebouw in Amsterdam. Het concert werd wel rechtstreeks op de radio uitgezonden en was via de website van NPO Radio 4 wereldwijd te volgen, en nu nog terug te luisteren.
James MacMillan (1959) wordt geroemd om zijn bijzondere combinatie van moderne en klassieke muziek, met een nadrukkelijke aandacht voor spiritualiteit. Ook in dit nieuwe werk zijn evangelieteksten verwerkt.
‘Het is een aanrader, maar beslist geen lichte kost’, schrijft lekendominicaan en muziekkenner Jacqueline Huizinga. ‘Het is niet mooi of lelijk, maar van een andere orde. De muziek scheurt geregeld door je ziel. Met name de vertolking van Matteus’ geboorteverhaal is rauw en dreigend. In Herodes krijgen alle paranoïde leiders er van langs – zo voelde het voor mij. Ik kreeg het Capitool en Navalny op mijn netvlies, meer dan de kerststal.’
‘In de diepte, in de gebrokenheid, de pijn en de dreiging is God tot ons gekomen’, aldus Huizinga. ‘Geen feel good, maar een oproep om wakker te blijven.’
Lees hier de recensie in Trouw en luister hier terug.
