e worden gezonden om voor niets te geven wat wij voor niets ontvangen.
Erik Borgman o.p.
We worden gezonden om voor niets te geven wat wij voor niets ontvangen (vgl. Matteüs 10,5). Geen klantenbinding dus, geen zorgen of mensen wel terug zullen komen. Daar deed Jezus niet aan omdat zijn God er niet aan doet. Daar zouden wij ook niet aan moeten doen als wij leven in zijn Geest.
Het is door vreugde, onbezorgdheid en aanstekelijke liefde voor alle mensen dat de kerk aantrekkelijk zou moeten zijn, schreef paus Franciscus al direct bij zijn aantreden in Evangelii Gaudium. Juist wanneer ze zich geen zorgen maakt over haar eigen aantrekkelijkheid, kan zij aantrekkelijk zijn.
Als wij nu eens tijdens de coronapandemie gewoon – of liever: ongewoon – deden wat we altijd moeten doen: het koninkrijk van God zoeken en zijn gerechtigheid. Wat betekent dit, als veel gedwongen stil ligt, mensen bang en in zichzelf gesloten zijn, boos en verdrietig? Wat betekent het nu velen hunkeren naar contact en dat contact steeds moeilijker wordt. Wat betekent het nu wij ook mentaal ‘op slot’ dreigen te gaan en alleen nog maar oog dreigen te hebben voor onze eigen pijnen en ongemakken?
Natuurlijk waren wij niet op deze vragen voorbereid. Maar ze liggen op ons bord, laten we ons er zonder reserve aan toewijden. Dan zullen we naar Jezus’ belofte al het andere toegeworpen krijgen (vgl. Matteüs 6,33; Lucas 12,31).
Slot van de column van Erik Borgman o.p. op www.debezieling.nl. Lees hier de hele tekst.
