Het missen van de Mis – heel stiekem zou je wensen, dat dit virus-van-het-missen zich breder en breder zou verspreiden en tallozen opnieuw zou bekruipen.’
door Tiemen Brouwer o.p. (Foto Ramon Mangold)
Mijn gebed is, dat de velen die het ooit niet meer zagen zitten, hun eens ontvangen doopgenade weer zouden herontdekken en zich bijvoorbeeld weer hun Eerste Communie zouden herinneren en tot nieuw gedrag komen!
Misschien werpt de lockdownperiode, die er kwam, toch onverwachte vruchten af. In de lockdowntijd kon geen gelovige meer naar de kerk gaan en de Eucharistie bijwonen, alleen virtueel. Daar is veel over geschreven. Zo begon in maart een reeks artikelen in een bekend blad van de hand van Willem Jan Otten, die zich wekelijks voortzet tot nu toe, getiteld: de Mis die wij missen.
Ja, het missen van de Mis. Heel stiekem zou je wensen, dat dit virus-van-het-missen zich breder en breder zou verspreiden en tallozen opnieuw zou bekruipen. Immers naarstig wordt overal gezocht naar zingeving (de zingevingsmarkt is nooit zo groot geweest vanwege de vele nieuwe culturen die in ons land en ons werelddeel erbij zijn gekomen), behalve wordt de nieuwe zingeving dáár gezocht (of slechts met mondjesmaat), waar, naar we mogen geloven, de Heer te vinden is “in realis presentia”, werkelijk tegenwoordig, ik bedoel: in de gaven van brood en wijn op de altaartafel, waarvan geldt naar het overgeleverde woord van de Evangelist Johannes: wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt blijft in mij en heeft eeuwig leven in zich. En ik zal hem redden op de laatste dag.
*
Uit de preek van dominicaan Tiemen Brouwer bij de viering van zijn 50e priesterfeest, in de Friezenkerk in Rome, op 27 september 2020. Lees hier de hele tekst en klik hier voor foto’s en andere teksten.
Friezenkerk, 27 september 2020. Foto Anton Milh o.p.
