Levenszin van een sterveling

Opgenomen zijn in een groter geheel … op dit moment ben ik 85; de langste tijd zit erop.

Al hecht ik aan het leven en ben ik beducht voor de dood, ik kijk er niet van weg.

Soms komt er zelfs een verlangen boven, gewekt door oude woorden: dat ik ontbonden ben – dat de grenzen van mijn ‘ik’ mij niet langer insluiten.

Dat ik open ga en, uitgetreden uit mijzelf, alles en allen zien mag door de ogen van één grote Liefde waarin ik ben opgenomen.

Zou het kunnen zijn dat sterven aldus de ultieme levensdaad wordt, dat dan tot leven komt het woord: Wie zijn leven verliest, die zal het vinden?

*

Uit de column van dominicaan Jozef Essing bij het kloostergesprek van Volkskrant-journalist Fokke Obbema, auteur van de interviewbundel ‘De zin van het leven’, op 8 september in de corona-volle Dominicanenkerk van Zwolle. Lees hier zijn hele tekst.