even we echt in zo’n prachtig land? Of is er veel meer mis dan ons lief is? Erik Borgman schreef op website hetgoedeleven.nl een intense beschouwing over de kracht van de klacht, in Jezus naam.
Erik Borgman o.p.
Ik schaam mij er regelmatig voor. Ik ben geen zwartkijker en ik wil ook niet zo overkomen, maar ik kan het niet helpen. Als ik naar onze samenleving kijk, als ik mij deel van onze samenleving voel, staat het huilen mij nader dan het lachen.
Van alle kanten wordt gezegd en nog eens herhaald dat we zo’n prachtig land hebben. Dat we zoveel vooruitgang hebben geboekt, dat we zo welvarend zijn, dat ons leven veiliger is dan ooit tevoren. Er zijn heel veel cijfers om dat te onderbouwen. Maar ik voel iets heel anders.
(…) Er is maar een tegenwicht tegen onverschilligheid: verschilligheid. Geraaktheid. Gedeelde pijn en vanuit die pijn: klagen. Jeremiëren, met die mooie term die naar de profeet Jeremia verwijst. Je niet in de luren laten leggen door de dooddoener dat klagen niet helpt. Voor wie kijkt vanuit de klacht, ziet de wereld er anders uit.
Wat zou er vanuit dit uitzicht moeten veranderen: aan structuren, aan gedragingen, aan mijzelf? Dat is de vraag waarvoor ik meen dat wij staan. Juist als gelovige en theoloog, in navolging van Jezus.
Lees hier de hele tekst.
