n zijn woonplaats Nijmegen overleed op 2 juni 2020 dominicaan Antoon Stikvoort (85). Bij zijn uitvaart, op 9 juni in besloten kring vanwege corona, is dit in memoriam voorgelezen.
Lees hier de preek bij de uitvaart.
Antoon Stikvoort o.p., 1934-2020
Antoon werd geboren in Alkmaar op 8 juli 1934. Als doopnamen kreeg hij Antonius Bernardus. Zijn ouders waren Jacobus Hendrikus Bernardus Stikvoort en Maria Laurentia Rigter. Zijn vader was kuiper van beroep en tevens kunstschilder. In dit gezin werden vier dochters en drie zoons geboren, van wie Antoon de jongste was.
Hij verkoos dominicaan te worden en doorliep gymnasium Alpha op het St. Dominicus College te Nijmegen. Op 17 september 1952 trad hij in bij de dominicanen in het klooster te Huissen en legde op 2 februari 1954 zijn professie af tijdens zijn filosofiestudie.
Na zijn theologie op het Albertinum werd hij op 25 juli 1959 priester gewijd. Tot zijn grote vreugde kreeg hij in 1960 na zijn lectoraatsexamen opdracht klassieke talen te studeren in Nijmegen. Deze studie bekroonde hij met zijn doctoraal. In 1968 werd hij leraar oude talen op het St. Dominicus College en vanaf 1974 aan het Rythovius College in Eersel.
In februari 1990 kwam een eind aan zijn docentschap aldaar en nam hij de uitdaging aan op Curaçao de deuterocanonieke boeken te vertalen voor de totstandkoming van de Bijbel in het Papiaments. In 1994 werd hij supervisor voor de Nederlandse Nieuwe Bijbelvertaling. In 1995 kwam hij terug naar Nederland en vestigde zich op de Kronenburgersingel in Nijmegen. Na de sluiting van dit huis in 2014 nam hij zijn intrek op het Berchmanianum. Later verhuisde hij mee naar de nieuwbouw, Aqua Viva geheten.
01 — 04
Foto's uit 2008, toen Antoon voor deze website een kleine bundeling gedichten maakte bij wijze van Sinterklaascadeau. Zie de link onderaan dit artikel.
Vader Stikvoort schilderde zijn zoon als misdienaar. Het doek hangt in de Laurentiuskerk in Alkmaar.
Antoon was een beminnelijke, goedlachse en pretentieloze confrater. Hij was eveneens een talentvolle persoonlijkheid, maar één die soms zijn gaven anders gebruikte dan men zou verwachten. Een aparte dominicaan, die trouw bleef ook in moeilijke tijden.
Verstoken van pastorale kwaliteiten, zoals zijn novicemeester hem reeds gekarakteriseerd had, ging hij zijn eigen weg. Een intelligent taalvirtuoos, die thuis was in literatuur en zelf eerst ‘para-bellen’ (samentrekking van parabels en parabellum) en later talloze gedichten schreef. Al kon hij er anderen niet altijd mee vermaken, hij had er zelf plezier van. In zijn poëmen kwam de humorist naar voren, wiens geestigheid hem soms bevrijding bracht.
Zijn studie oude talen was hem op het lijf geschreven, vooral de Griekse Homerus. Tot op hoge leeftijd had hij een leesgroepje verzameld om Homerus in het Grieks te lezen. Zijn docentschap in Eersel was voor hem een goede uitkomst, zonder de ballast van het College of het Albertinum. In het Brabantse kon hij zijn eigen gang gaan en met dankbaarheid zag hij op die tijd terug. Toch heeft hij de band met zijn thuisfront altijd behouden.
01 — 03
1: De laatste bewoners van de Kronenburgersingel in 2014: Antoon Stikvoort, Jacques van der Lee en Willy Rams. 2: Bij het 160-jarig feest van het Dominicus College in 2016. Antoon in geel colbert. 3: Bij zijn eerste H. Mis in de Laurentiuskerk Alkmaar, waar deze foto hangt onder het portret dat zijn vader van hem als misdienaar maakte. Links naast hem loop deken J. Kraakman. Achter hen vader Koos Stikvoort en verdere familie.
Hoewel hij ‘geen missie-ijver had’, zijn novicemeester nogmaals citerend, heeft Antoon zich volledig ingezet op Curaçao met vertaalwerk voor de Papiamentse Bijbel. Zijn kennis en taalgevoeligheid kwamen hier helemaal tot zijn recht. Hij genoot ook van het klimaat en de zee. Het Albertinum, zijn thuisbasis, ging sluiten en dat betekende dat ook hij, op de Antillen, een keuze moest maken.
Getekend door medebroeder Chris Smoorenburg
Hij sloot zich aan bij de groep die op de Kronenburgersingel zou gaan wonen, dus weer in Nijmegen. Daar maakte hij zich verdienstelijk met kokkerellen en financiën. Ook vanuit de provincie deed men een beroep op hem inzake pretiosa en de kroniek. Zoals hij trouw was in vriendschappen, was hij trouw in wat hem gevraagd werd, mits hij maar kon blijven dichten.
Langzamerhand werden Parkinsonachtige verschijnselen bij Antoon ontdekt en dat belemmerde hem in zijn bewegingen. Met slechts drie bewoners werd ‘Kronenburg’ te groot, gezien ook de leeftijd van haar bewoners. Hij verkoos het Berchmanianum, waar hij zo vaak op bezoek was gegaan bij medebroeders.
Zijn progressieve ziekte werd steeds ernstiger, maar zijn humeur leed er niet onder. Hij aanvaardde zijn toestand met gelatenheid en altijd met een glimlach. Zijn laatste standplaats werd Aqua Viva. ’s Avonds 2 juni 2020 overleed hij daar aan de gevolgen van een val, nadat hij enkele dagen eerder in huis was aangereden.
De eucharistie bij zijn uitvaart in de St. Dominicuskerk te Nijmegen hebben we in besloten kring moeten vieren vanwege wettelijke voorschriften rond het coronavirus. Dat deden we op dinsdag 9 juni, waarna het lichaam van Antoon begraven is op het kerkhof van de dominicanen aan de Willem Schiffstraat.
Lees hier de preek bij de uitvaart.
Een filmpje bij het 160-jarig bestaan van het Dominicus College, in 2016. Op minuut 1,58 wordt oud-docent Antoon Stikvoort o.p. geïnterviewd – die meteen de rollen omdraait.
*
In 2008 maakten we voor deze website een Sinterklaascadeau voor de bezoekers van de site, in de vorm van een digitale gedichtenbundel.
Lees ook: Dichten heeft iets bevrijdends
