Jozef werd geboren op 4 april 1927 in Rotterdam. Zijn ouders waren Hendrikus Petrus Johannes de Vlaam en Barbara Hendrika Maria Kievenaar. Zij hadden een gerenommeerde viswinkel.

Na de lagere school volgde hij het Gymnasium Alpha in Rotterdam van 1940-1946. Van november 1944 tot juni 1945 was hij als dwangarbeider werkzaam in Duitsland. Toch lukte het hem om op tijd zijn eindexamen te halen. Daar liet hij al iets zien van zijn latere grote studie-ijver.

In 1946 trad in bij de dominicanen in Huissen. Op 18 september 1947 legde hij zijn eerste professie af en vervolgens studeerde hij filosofie in Zwolle en theologie op het Albertinum in Nijmegen, waar hij op 25 juli 1953 priester gewijd werd.

In april 1955 werd hij uitgezonden naar Puerto Rico, waar hij 45 jaar zou blijven. Hij begon in de parochie van Yauco. Na 5 jaar ging hij naar de ‘stad’, de zgn. ‘zona metropolitana’ in Bayamon-Catano. Naast het parochiewerk was hij bij verschillende bouwactiviteiten betrokken: de kerk van Lomas Verdes ‘San Jacinto de Polonia’ en Magnolia Gardens ‘San Jose’, maar ook bij de verbouwing van de pastorie aan de Plaza van Bayamon.

In 1971 werkte hij aan de bouw van het Centro Católico La Milagrosa (later parochiekerk geworden) en in 1986 had hij van doen met de bouw van het Centro Católico ‘Juan Pablo II’ te Bayamon. Dit laatste gebouw werd daarna verkocht, zonder dat er enige vorm van apostolaat had plaatsgevonden. ‘Sic transit gloria mundi’ verzuchtte Jozef.

Van 1991 tot 1993 assisteerde hij zondags de Spaanse confraters in Yauco. Daarna was hij een jaar de econoom van het vicariaat-generaal.

Beelden van de uitvaart in besloten kring op 11 mei op het kerkhof van de dominicanen aan de Willem Schiffstraat te Nijmegen.
Tekst gaat verder onder de foto’s.

In 2000 keerde hij terug naar Nederland en verbleef in klooster Mariaweyde in Venlo. Op 10 mei 2005 vertrok hij samen met Jan van Duijnhoven naar Rotterdam, zijn geliefde vaderstad. Hij had vanaf 2000 geregeld assistenties buiten het klooster.

Aan tafel had hij vele verhalen te vertellen. En – trouw als hij was – ging hij ook op reis naar zieke medebroeders en naar de regiobijeenkomsten van de dominicanen-zuid of naar familie.

Eens op reis liep het helemaal mis en kreeg hij een soort hersenbloeding. Dat was weleens eerder gebeurd, maar ook nu kwam hij er snel weer overheen. Jozef bewaakte zijn eigen zelfstandigheid zeer, hulp werd veelal afgewezen. Na een val op weg naar de brievenbus kwam hij uiteindelijk met de hulp van een aantal jongeren overeind. Met veel overredingskracht lukte het om hem voor herstel tijdelijk te laten verblijven bij de zusters dominicanessen te Voorschoten. Hij sloot zich daar echter op, en na een paar maanden keerde hij terug naar Rotterdam, zeggend dat hij nooit meer naar Voorschoten zou gaan. Hij was overigens toen niet meer de prater die hij geweest was.

Tot ieders verbazing stelde hij enige tijd later voor in Voorschoten bij de zusters te willen wonen. Dat kon snel geregeld worden. En hij heeft door de goede zorg daar nog verschillende goede jaren gehad. Het coronavirus werd hem echter fataal. Na een kort ziekbed overleed hij op 6 mei 2020. Zijn broer en twee zussen gingen hem voor in de dood.

Jozef was een hardwerkende man, die tamelijk dominant aanwezig was en nogal eens met huisgenoten kon botsen. Maar tegelijk bleef hij dankbaar voor de belangstelling die anderen hem gaven. Kenmerkend voor hem, naast zijn werklust en trouw, was zijn humor, die niet zelden zwartgallig was.

Moge hij in God geborgen zijn!

–

Eerder verscheen: Nederlandse broeders in Puerto Rico