Klik om te vergroten

Op donderdag 19 maart, terwijl een kleine groep mensen de uitvaart vierde, staken velen een kaarsje op. Een aantal van hen stuurde een fotootje in. Zo waren we op afstand nabij, verenigd in gebed.

Op afstand leven mee: Cécile S.H. Aelberts-van de Ven, Leny en Hans Beemer, Erik Borgman en Anja van Leusden, Marcel Dorssers, Anja Schild, Erika vd Weijden, Ernest Mwape, Thijs Caspers en Barbara de Lange, Frits Muller, Yvon Westhuis en Theo Ruiter, Roy Clermons, Janneke van Dijk-Spek, Karin Bornhijm, Joke Voorhans, zr. Hadewych Snijdewind, Ellen-Maria Spijkerman, Sven Volkers, Jacqueline Huizinga, José van der Torre, Marga Zwiggelaar, Hans Hamers, Ine en Twan Brouwers, Ineke van Cuijk, Annetje Geertsen, Marijke Besteman, Sanneke Brouwer en Joost Roeterdink, Thea Aarts, Claire van Geene, Majd en Nour Alshawi, Fatima, Subbhi, Haya, Omar, Ibrahim; Fons en Thecla Fiselier-Wasser.

Bij de avondwake op 18 maart 2020 in de kapel van het Mariaconvent in Berg en Dal sprak provinciaal René Dinklo het IM uit. Onder de video is de tekst te lezen.

De overweging bij de uitvaart door Jacques van der Lee o.p. staat hier te lezen.

Kees Keijsper in 2017

Kees werd geboren op 20 december 1936 in Nijmegen. Hij kreeg als doopnamen Cornelis Nicolaas Petrus. Het gezin bestond uit vader, moeder, drie zoons en één dochter. Pas bij zijn eindexamen aan het Dominicus College koos hij voor een leven als dominicaan. Hij sloot zijn noviciaat in Huissen op 18 september 1956 af met zijn professie. Na zijn filosofiestudie in Zwolle studeerde hij theologie in Nijmegen. Op 19 juli 1962 werd hij tot priester gewijd.

Voordat hij in het voorjaar van 1964 werd uitgezonden naar het vicariaat van Zuid-Afrika, werd hij naar Londen gestuurd om zijn Engels te verbeteren. Kort na aankomst in Zuid-Afrika ging hij Sesotho leren. Tot 1995 was hij vooral pastoraal actief in het bisdom Kroonstad, onder meer in Virginia, Sasolburg, Odendaalsrus, Welkom en Bronville.

Hij zette zich vooral in voor de opbouw van de lokale kerk, de liturgie in de volkstaal en voor catechese. Kees zag het grote belang in van de gezins- en gemeenschapscatechese. Zo werd hij in 1975 lid van de nationale catechetische commissie.

Het viel niet mee om pastoraal actief te zijn ten tijde van de apartheid. Als missionaris kon hij slechts een tijdelijke verblijfstitel krijgen. Dat betekende voorzichtig zijn en bruggen bouwen.

In 1995 werd hij benoemd in Springs bij Johannesburg. Dat Kees een harde werker kon zijn bleek uit zijn takenpakket daar. Hij was pastor van de hoofdkerk en een bijkerk, overste van het huis dat toen ook noviciaatshuis was, regens van de studie, hoofd van het pastoraal overleg in de regio, deken en lid van de priesterraad van het bisdom Johannesburg.

In maart 2000 werd hij prior van het studiehuis van de dominicanen in Cedara om van daaruit in september 2001 te verhuizen naar het nieuwe klooster in het nabijgelegen Pietermaritzburg. Dit klooster kreeg de naam mee van Emaphethelweni (dat grensgebied betekent). Kees vervulde een belangrijke rol bij de fondsenwerving voor de financiering van dit nieuwe klooster en hij was bijzonder te spreken over de kunstzinnige vormgeving van de kapel.

Kees werd een zeer geëngageerd fondsenwerver voor de dominicanen in zuidelijk Afrika en dat zou hij tot zijn dood blijven. Hij stond ook aan de wieg van de Brenninkmeijer Trust en het Millennium Fonds.

In de tijd dat Kees regens was, gedurende drie termijnen, reisde hij door bijna geheel Afrika. Dit leverde hem veel contacten op. Hij verkeerde graag in het gezelschap van dominicanen in vorming.

Na zijn prioraat van het studiehuis te Pietermaritzburg werd hij weer pastoraal actief in het bisdom Kroonstad. Hij ging wederom wonen in Welkom en raakte betrokken bij de diakenopleiding van het bisdom.

Kees was altijd nadrukkelijk aanwezig. Zijn stem hoorde je boven de andere stemmen uit en altijd had hij een stapel papieren in zijn hand, die echter in het niet viel bij de stapels papieren op zijn eigen kamer. Op schrift had hij enorm veel woorden nodig, die hij bij voorkeur allemaal in één zin wilde stoppen. Hij kon enorm genieten van de conferences van Toon Hermans en Wim Sonneveld en van de muziek van André Rieu. Hij hield van een goed glas whisky en wist altijd de kwalitatief goede restaurants te vinden.

Kees wist door de jaren heen een groot netwerk op te bouwen van kennissen en vrienden en partners voor zijn fondsenwerving. Hij onderhield dit netwerk goed. Vakantie vieren in de zin van even luieren kende hij niet, dat stond in het teken van het aanhalen van de contacten met mensen.

In 2012 kwam hij terug naar Nederland. Hij wilde graag in de regio Nijmegen wonen en dat werd het Mariaconvent te Berg en Dal. Tot zijn verrassing werd hij in 2013 gevraagd om socius te worden van de provinciaal. Het paste hem wel om actief bezig te blijven en volop in het dominicaanse leven te staan. Dit deed hij ook als vaste assistent in de Dominicuskerk.

Na zijn tijd als socius werd hij in 2017 gekozen tot prior van het Mariaconvent.

De laatste jaren moest Kees lijdzaam toezien hoe zijn lichaam hem steeds meer in de steek liet. Op zaterdagmiddag 14 maart 2020 blies hij in alle rust zijn laatste adem uit.

Moge deze levenslustige prediker zijn eeuwige rust gevonden hebben bij de Heer.

*

De eucharistie bij zijn uitvaart in de St. Dominicuskerk te Nijmegen hebben we in besloten kring moeten vieren vanwege wettelijke voorschriften rond het coronavirus. Dat deden we op donderdag 19 maart, waarna het lichaam van Kees begraven is op het kerkhof van de dominicanen aan de Willem Schiffstraat.

De dominicanen zijn u dankbaar voor alle zorg en aandacht aan hem gegeven en voor uw betrokkenheid rond zijn overlijden.