Wie zich wil redden moet voor ieder ander zorgen’. Een kleine beschouwing van lekendominicaan Roy Clermons o.p. na de mini-opera Pandemie bij DWDD.
door Roy Clermons o.p.
Afgelopen donderdag keek ik naar DWDD. Daarin werd een mini-opera uitgevoerd getiteld ‘pandemie.’ De compositie was van Michel van der Aa, het libretto van Ilja Leonard Pfeijffer. Uitvoerenden waren het Dudok Quartet, pianist Hannes Minnaar en zangeres Tanja Kross. Ik was erg geraakt door de tekst. Deze luidt als volgt:
Als angst het bangst is
als je voor een ander vreest
en doodsbenauwd om iemand bent
van wie je houdt
dan ben ik van mijn leven
nooit zo bang geweest.
Als eenzaamheid is
dat je angstig afstand houdt van dierbaren
omdat je voor hun leven vreest
dan heb ik mij nog nooit
als zo alleen beschouwd.
Wie voor zijn eigen vrijheid vecht
die sneuvelt morgen.
Wie zich wil redden
moet voor ieder ander zorgen
Met name de laatste regels troffen mij.
(Tekst gaat verder onder het filmpje).
Egoïsme is letterlijk gevaarlijk in deze tijden. Je zet je eigen gezondheid op het spel en die van anderen als je niet gehoorzaam bent aan de regels van het RIVM. Je zorgt in deze tijden juist goed voor jezelf en anderen door gehoorzaam te zijn. Door gehoor te geven aan het morele appèl om kwetsbare mensen in onze samenleving te beschermen tegen het corona virus en daarvoor je eigen (bewegings)vrijheid in te perken.
Het is haast een christelijk religieus appèl: zorgen voor jezelf = zorgen voor anderen. Het zal door de meerderheid van de bevolking in Nederland niet zo worden gezien, maar zo interpreteer ik het in elk geval wel. Het doet mij heel sterk denken aan een uitspraak van Jezus in het evangelie volgens Lucas: ‘Als iemand achter Mij wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis dagelijks opnemen en Mij volgen. Want wie zijn leven wil behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven verliezen zal omwille van Mij, die zal het behouden’ (Lc. 9, 23-24).
Menswording heeft alles te maken met omzien naar juist ook de onbekende anonieme naasten.
Menswording in christelijke zin heeft alles te maken met omzien naar onze naasten. En dan niet alleen letterlijk onze naasten: onze ouders of de buurvrouw van 85, maar juist ook de onbekende anonieme naasten. De getallen die we op tv zien: de duizenden mensen die besmet zijn met het virus, de honderden die op de intensive care liggen in de ziekenhuizen in Nederland en die we niet kennen.
Voor de kwetsbaren onder ons moeten we (een deel van) ons leven verliezen, om uiteindelijk ons leven en dat van anderen te behouden, want ‘wie voor zijn eigen vrijheid vecht, die sneuvelt morgen. Wie zich wil redden, moet voor ieder ander zorgen’.
Roy Clermons is lekendominicaan en pastor in een psychiatrisch ziekenhuis.
