e burn-out epidemie van dit moment zegt iets over de geestelijke staat waarin onze cultuur verkeert. Daar heeft de christelijke traditie iets over te zeggen, schrijft Erik Borgman op hetgoedeleven.nl.
Erik Borgman o.p.
De psychiaters De Wachter, Verhaeghe en Denys gelden als geloofwaardige duiders van de tijdgeest. Maar hoe breed gericht ze ook zijn, het is een probleem als we onze geestelijke oriëntatie in handen leggen van psychiaters.
Immers, op grond waarvan zouden wij in staat kunnen zijn om tragiek te accepteren, maat te houden en ons niet langer te laten regeren door onze angst? De psychiatrie alleen kan die vraag niet beantwoorden. De sleutel ligt in ‘zingeving’, zo wordt vaak gezegd.
(…) De Vlaamse dominicaan, theoloog en psychotherapeut Patrick Lens schreef een boek getiteld De leeuw en het lam: Spiritualiteit en psychotherapie (2018). Lens presenteert de mystieke traditie als alternatief voor de neiging verlies te ontkennen en te compenseren, onzekerheid te willen dempen, maar ook voor het vinden van zin in een nieuw en krachtig levensproject.
Mede op basis van wat hem zelf is overkomen – hij heeft zelf een crisiservaring achter de rug, waarover hij in zijn boek vertelt – pleit Lens er allereerst voor de ervaring van zin- en betekenisverlies serieus te nemen. Niet repareren of compenseren: er wordt ons iets te verstaan gegeven. Aan een leven dat permanent niet blijkt te bevredigen, ontbreekt blijkbaar iets essentieels.
In de ervaren leegte openbaart zich een verlangen dat geen aandacht kreeg, zegt Lens. Het werd weggedrukt om een doel te bereiken, een doel waarvan de cultuur ons leert dat onze belangen ermee gediend zijn. Als goede leerlingen zijn wij dat zelf ook gaan geloven.
