ie je geen engelen? Kijk je wel goed? Die vraag uit het laatste nummer van Klooster! Magazine bleef hangen bij lekendominicaan Marja Kruithof. Een kleine ervaring van toeval en verwondering.
door Marja Kruithof o.p.
In het afgelopen jaar ben ik een paar keer in het ziekenhuis beland. Misschien herken je ze sneller in een periode van ziek zijn en afhankelijkheid van hulp van anderen? Ik weet het niet.
Wat ik wel weet is dat ik meerdere malen een engel ben tegengekomen. Een van de engelen heb ik nooit ontmoet, maar ik zal me haar altijd herinneren.
In mijn relaxfauteuil zit ik bij het raam. Op het tafeltje naast mijn stoel ligt de telefoon. ‘Wat is er toch aan de hand? Er is over u gebeld. Wilt u zelf het verhaal eens doen?’
Ik vertel de dame met de vriendelijke stem over mijn reuma, de operatie de dag ervoor en de ontdekking, toen ik die ochtend thuiskwam uit het ziekenhuis, dat ik zonder hulp mijn bed niet in of uit kan komen.
Haar reactie komt snel en is heel duidelijk. ‘Maar dat kan zo niet. Het is druk deze vrijdag en we rijden door het hele land. Het kan wel laat in de avond worden, maar u krijgt vandaag een ziekenhuisbed in huis. Daar zal ik voor zorgen, dat ga ik voor u regelen’.
Ze gaat het voor me regelen… wat een engel is die vrouw.
Het verbaast me niet echt dat er tien minuten later een wagen van Medipoint de straat inrijdt. De chauffeur die het bed boven brengt vertelt over het toeval dat hij bij mij in de buurt een bezorging had gedaan, toen hij de oproep hoorde. Hij had nog een schoon bed in de wagen staan.
Toeval? Bij mij komt meteen de vraag op of deze vrouw met haar inzet niet ook een klein wonder heeft bewerkstelligd.
*
Lees hier meer over het Klooster! Magazine. Het bewuste artikel uit dit tijdschrift is ook te lezen op de website van auteur Arjan Broers.
