Johannes stichtte een klooster in Vercelli, werd vicaris van de Magister in Hongarijë, prior in Bologna en in 1264 werd hij gekozen tot Magister van de Orde. Deze functie bekleedde hij 19 jaar, tot zijn dood in 1283.

Deze zesde magister van de Orde der Predikers staat bekend om zijn voortdurende oproep aan zijn broeders om eenvoudig en nederig te leven en de Regel en Constituties van de Orde in acht te nemen. Hij maakte, Dominicus indachtig, vele voetreizen naar huizen van de snel groeiende orde der predikers.

Tijdens zijn bestuursperiode droeg paus Gregorius X de dominicanen op om vrede te bewerkstelligen tussen de strijdende Italiaanse staten. Ook kreeg Johannes de taak om het Concilie van Lyon (1274) voor te bereiden, waar geprobeerd werd de westerse en oosterse kerken weer samen te brengen. Bij dat werk trok hij op met Hieronymus van Ascoli, op dat moment generaal overste van de franciscanen, later paus Nicolaas IV.

Johannes verzocht de paus twee maal hem van zijn functie te ontheffen, maar dat werd geweigerd. Hij was goed bevriend met Thomas van Aquino, wiens leer hij door dik en dun verdedigde. Ten slotte maakte hij een grafmonument voor Dominicus in Bologna.

Hij stierf in Montpellier op 30 november 1283. Zijn stoffelijke resten verdwenen tijdens een brand in de zestiende eeuw. Pas op 7 september 1903 bevestigde Paus Pius X zijn publieke verering.

Meer kopstukken?