Dankbaar zijn is zeggen: ik heb genoeg

Frans van Oosten, pastoraal medewerker in Zwolle

Net spraken we over de klimaatcrisis in het kader van het gewas.

Voor mij is er ook een crisis gaande op het arbeidsvlak. Zoals we de aarde vaak overvragen, zo overvragen we vaak ook de mensen. De manier waarin we elkaar en onszelf opjagen in het leven put de mensen uit. Put onszelf uit. Je zou het de verwachtingencrisis kunnen noemen. Bestellingen moeten dezelfde dag al bezorgd worden, zelfs op zondag. Oplossingen voor problemen moeten direct beschikbaar zijn. We verwachten vooral dat de ander alles snel en meteen goed regelt.

Rechtvaardigheid in deze context is dus ook het tegengaan van uitputting. Uitputting van de aarde, uitputting van mensen. Zo komen dankbaarheid en rechtvaardigheid bij elkaar.

Deze dankdag wil ons aansporen om stil te staan bij de vraag: hoe staan wij tegenover de schepping en elkaar? Het besef dat meer en sneller niet houdbaar is groeit. Dankbaar zijn kan dan betekenen: ik heb genoeg. Of zelfs: ik heb over om weg te geven.

Het is: niet op zoek gaan naar meer, niet gebukt gaan onder veel bezit. Maar je hoeft ook niet op een houtje te bijten, iets ertussen in dus. Het is vooral delen waar je kunt en blij worden van genoeg.

Wat is ons antwoord op de vraag van Jezus als hij zegt: kom uit de boom.
Het antwoord op: waar sta jij voor?

Het moet veranderen, het kan veranderen, als wij veranderen.

*

Slot van de overweging van Frans van Oosten in de Dominicanenkerk van Zwolle, 3 november 2019. Lees hier de hele tekst.