e leven in een periode van oud en nieuw, van behoud en vooruitgang, van groei, van hoop en gebrokenheid.
door Baptiste Tuin o.p.
Een mens heeft tijd nodig om zichzelf te worden: een moeizaam proces van jaren. Het is zoeken naar weten, naar de zin van het leven. Waarvandaan, waartoe, waar heen? Het is de liefde leren, het blootleggen van eigen belangen, die de liefde bederven. Het is zoeken naar God. Het is vragen, twijfelen, gegrepen worden. Alles vraagt zijn tijd.
We leven in een periode van oud en nieuw, van behoud en vooruitgang, van groei, van hoop en gebrokenheid. Dat heeft te maken met de Geest die waait waar ze wil in het hart van mensen, met de adem, de creativiteit, maar ook de tegendraadsheid in het verhaal van Jezus van Nazareth.
Gaandeweg hebben we onze eigen opdracht kunnen ontdekken, ons eigen antwoord op menselijke verlangens en vragen. En dat is niet altijd vlekkeloos en vanzelf gegaan. Er zijn ingrijpende beslissingen en veranderingen geweest. Er hebben mensen geleden aan het verdwijnen van het vertrouwde erfgoed. Anderen haalden hun hart op aan de ruimte, het begrip en het meedenken naar de toekomst toe.
Wat is er uit het kleine mosterdzaadje gegroeid? Wie zijn er door ons en met ons gegroeid?
Uit de overweging van dominicanes Baptiste Tuin in de Dominicuskerk Utrecht op 28 september 2019. Lees hier de hele tekst.