ekendominicaan Angela Nguyen-Bruens bezocht met haar man zijn geboorteland Vietnam. Op het feest van Dominicus maakten ze een professieviering mee, in het teken van 'Chan Ly’, waarheid.
In Saigon, waar wij op vakantie waren, kwamen we geregeld in een kerk in de wijk waar wij verbleven. De kerk lag verscholen tussen vele huizen, de afstand tussen kerkgebouw en de huizen was ongeveer een meter of tien. Tijdens de vieringen stonden de deuren rondom open, want vanwege de warmte zaten er ook veel mensen buiten. Het geluidsniveau lag erg hoog.
Ik wist dat het geen dominicaanse kerk was, toch zagen we er vele dominicaanse leken, herkenbaar aan de speld die ze dragen. In Nederland hebben we onze sjaal als herkenningsteken, ik had die voor de gelegenheid omgedaan.
Op woensdag 7 augustus was er een viering ter gelegenheid van Dominicus, zijn feestdag is de achtste augustus. Bij binnenkomst in de kerk viel mij op dat veel vrouwen een witte dao dai droegen, een Vietnamees kleed, met verschillende kleuren bloemen. Twee hadden er blauwe bloemen, zeventien roze en twee rode (2). Ook stond er een prachtig beeld van Dominicus.
Op de feestdag van de stichter van de Orde der Predikers deden deze vrouwen hun professie. De twee met een blauwe bloem deden hun eerste professie en ontvingen de speld met het woord Chan Ly (= waarheid). De vrouwen met een roze bloem bekrachtigden hun professie en degenen met een rode bloem deden hun eeuwige professie.
Vietnamese speld op Nederlandse sjaal.
Het ging toch wel heel anders dan bij ons. Wij maken een eigen liturgie bij een professie, hier was een boekje beschikbaar met vaste teksten. De kandidaten gaven een kort antwoord op de vragen die er gesteld werden. Na de ceremonie sprak de priester een zegengebed uit, waarna de gewone viering begon.
Later hoorden we dat er in vele kerken in Vietnam vaak bloeiende dominicaanse lekengemeenschappen zijn, ook op plaatsen waar geen broeders zijn. De Vietnamese lekendominicanen hebben in het hele land hebben ze zo’n 120.000 leden, georganiseerd in fraterniteiten of broeder- en zusterschappen..
Ondanks de taalbarrière voelde ik er een verbondenheid met de Vietnamese broeders en zusters. Er werden veel foto’s gemaakt en ik kreeg de speld van een van de zusters op mijn sjaal gespeld.
*
Vietnam was deze zomer tevens het land waar het keuzekapittel van de dominicanen plaatsvond. Klik hier voor de serie verhalen die we daarover publiceerden.
