Bij de avondwake op 30 juni deelden leden van de Kloosterhof hun herinneringen aan Kees.
Bij de uitvaart preekte zijn medebroeder Jozef Essing o.p. 

Kees Brakkee o.p., 1929-2019

Cornelis Franciscus Jordanus Brakkee werd geboren in Rotterdam op 27 oktober 1927 in een RK gezin met in totaal vijf kinderen. Zijn ouders boden de kinderen voldoende ruimte om zich te ontplooien. Kees was onder meer koorzanger van het oude Steiger, de dominicanenkerk, maar deze kerk had niet de rechten van een parochie. Hij maakte als 12-jarige jongen het grote bombardement op de stad mee op 14 mei 1940. Deze ervaring was medebepalend in zijn wens om dominicaan te worden en naar het Sint-Dominicuscollege te gaan. Vanwege de oorlog duurde zijn opleiding wat langer. In 1947 behaalde hij het staatsexamen gymnasium.

In september van datzelfde jaar begon hij aan zijn noviciaat in Huissen. Bij de inkleding kreeg hij de naam Humbertus mee. Op 19 september 1948 legde hij de kleine professie af. Na drie jaar de filosofie-opleiding in het dominicanenklooster van Zwolle te hebben gevolgd, legde hij op 19 september 1951 zijn plechtige professie af en begon hij daarna aan de theologie-opleiding in het klooster ‘Albertinum’ te Nijmegen. Hij zou daar 43 jaar blijven wonen.

Op 19 december 1953 werd hij tot diaken gewijd en op 25 juli 1954 tot priester. Na zijn lectoraatsexamen in 1955, ging hij geschiedenis studeren aan de universiteit van Nijmegen. In 1965 behaalde hij zijn doctoraal.

Hij doceerde enige jaren kerkgeschiedenis in zijn klooster te Nijmegen en was gedurende één jaar godsdienstdocent aan het Sint-Dominicuscollege, daarna docent geschiedenis aan hetzelfde college en aan de Gelderse Leergangen te Arnhem.

Na zo’n twaalf jaar nam hij ontslag uit beide functies om als kerkhistoricus zich in te zetten voor het Dominicaans Toerustingscentrum. Door het hele land gaf hij cursussen en lezingen. Hij schreef artikelen die werden gepubliceerd in tijdschriften of in naslagwerken, maar ook boekrecensies. Zijn hartinfarct in 1991 werd een keerpunt in zijn leven. Hij stootte taken af en werd zeer opmerkzaam op signalen van zijn lichaam.

Toen het duidelijk werd dat het Albertinum verkocht zou gaan worden, ging hij op advies van de provinciaal zich oriënteren op mogelijke andere woonplekken. Zijn keus viel op het dominicanenklooster te Zwolle waarnaar hij eind 1994 verhuisde. Hij voelde zich redelijk snel thuis.

Zowel in het dominicanenklooster van Nijmegen als in Zwolle was hij vele termijnen supprior. Het was een functie die uitstekend bij hem paste. Hij was ook bestuurslid geweest van het Dominicaans Studiecentrum voor Theologie en Samenleving en hij zat jarenlang in de bibliotheekcommissie van de Nederlandse provincie van de dominicanen.

In het klooster van Zwolle was hij archivaris en kroniekschrijver en schreef vele artikelen voor het Presenteerblad, het parochieblad van de dominicanenkerk, en de Zwolse Kloosterkrant. Bovendien was hij correspondent van Zwolle voor het Bulletin van de Nederlandse provincie. Zijn serie artikelen over de glas-in-loodramen in het Presenteerblad, mondde uit in het prachtige boek: ‘Met het oog op de ramen van de dominicanenkerk te Zwolle’. Velen bleven hem raadplegen vanwege zijn deskundigheid.

Al het werk wat hij verrichtte, deed hij met volle inzet en heel precies. Hij had een scherp verstand en was vaardig met hamer en tang, draad en naald, verfkwast en lijmpot en bovenal met de kalligrafeerpen. Hij vertelde graag over zijn belevenissen uit het verleden en Rotterdams duidelijk stak hij zijn mening niet onder stoelen of banken. Daarnaast bleef hij trouw aan familie, vrienden en al of niet uitgetreden medebroeders.

In de laatste vijftienjaar van zijn leven trok hij zich meer terug op zijn kamer. Het maken van fiets- en wandeltochten werd te vermoeiend en zijn presentie in de communiteit en de tijd dat hij nog productief kon zijn, namen steeds verder af. Op 26 juni 2019 is hij rustig het leven uitgegleden in zijn vertrouwde kamer tussen de talloze boeken.

Kees is van grote betekenis geweest voor vele mensen en zeker voor de Nederlandse provincie van de dominicanen. Hij wist de geschiedenis en de geschiedenis van de orde levend te maken en was zo een predikbroeder van formaat. In 2018 is ter ere van hem het boek: ‘Met het oog op Kees. Verhalen van een prediker.’ uitgegeven.

Moge het eeuwige Licht hem verlichten!

*

Het lichaam van Kees Brakkee is begraven in het graf van de dominicanen op het RK Kerkhof aan de Bisschop Willebrandlaan 62 in Zwolle.

Lees ook: Dominicaan Kees Brakkee overleden

Lees ook het grote overzichtsartikel over de geschiedenis van de Orde en een beschouwing over de dominicaanse spiritualiteit (die bestond niet, vond Kees).

Over het boekje ‘Met het oog op Kees‘.

En een interview uit 2014: ‘In de kerk was vroeger alles een beetje feest’, met de prachtige uitsmijter: ‘Mentaal ben ik twaalf jaar. Dan is alles heel eenvoudig, als puntje bij paaltje komt.’

In dagblad De Stentor stond dit bericht: Broeder Brakkee uit Zwolle ‘was nog echt die Rotterdamse jongen’