e dominicanen kennen al sinds de 13e eeuw een vorm van bestuur waarin gezamenlijk overleg van het grootste belang is, en nauwkeurig georganiseerd. Verslag van René Dinklo o.p..
door René Dinklo o.p.
In de twee weken na de verkiezing van de magister van de orde staat vooral het commissiewerk centraal. Het kapittel was van tevoren opgedeeld in zeven inhoudelijke commissies:
– commissie 1: Uitdagingen en vernieuwing van het broederlijk leven;
– commissie 2: Uitdagingen en vernieuwing van de prediking;
– commissie 3: Roepingen, de coöperator-broeder en vorming;
– commissie 4: Solidariteit en samenwerking;
– commissie 5: Bestuur en dominicaanse familie;
– commissie 6: Studie, centra van studie en instituties onder de jurisdictie van de magister van de orde;
– commissie 7: LCO (ordeswetgeving).
Iedere commissie had de petities besproken die op hun terrein lagen samen met inhoudelijke stukken die er lagen zoals het inhoudelijke verslag van de voormalige magister Bruno Cadoré. Daarnaast vonden er in de commissies inhoudelijke discussies plaats over diverse onderwerpen waarvan het resultaat wellicht een plaats zal krijgen in de Acta van dit kapittel.
Ik zat gelukkig in een commissie die geheel Engelstalig was. Er waren ook commissies die in twee talen vergaderden en die hadden een tolk nodig.
Iedere commissie had een interim rapport opgemaakt en dit gepresenteerd aan de plenaire vergadering. Dit leidde vaak tot vragen, aanvullingen of korte discussies. Deze resultaten konden de commissies dan weer verwerken.
Een verplichting of een recht die in drie achtereenvolgende Akten verschijnt, kan immers wet worden.
Sommige commissies hadden heikele onderwerpen, d.w.z. onderwerpen waar de commissie zelf over verdeeld was. Er bestond de mogelijkheid om over specifieke vragen een indicatieve stemming te laten plaatsvinden. Dit was een noviteit en werkte m.i. goed.
Uiteindelijk moet iedere commissie komen met een eindtekst, d.w.z een tekst die ter stemming wordt voorgelegd aan de plenaire vergadering. De goedgekeurde eindtekst wordt dan in de Akten opgenomen.
Uiteraard moet ook rekening worden gehouden welke teksten uit vorige Akten wel of niet herhaald moeten worden. Een verplichting of een recht o.i.d. die in drie achtereenvolgende Akten verschijnt, kan immers wet worden. In de laatste week wordt over iedere paragraaf van de voorgestelde eindtekst apart gestemd en kunnen er eventueel amendementen worden ingediend.
De prior van de communiteit van Bien Hoa, de nieuwe magister Gerard Timoner, bisschop Paul en voormalig magister Bruno Cadoré.
In mijn commissie, commissie 3, is het heikele onderwerp de benaming ‘coöperator-broeder’. De emancipatie van deze vorm van dominicaan zijn, zal ook in dit kapittel worden voortgezet, maar de kers op de taart zal het schrappen van de naam ‘coöperator-broeder’ zijn. We zijn de enige oude orde die deze naam nog gebruikt. Het vinden van een goed alternatief dat op voldoende steun kan rekenen blijft echter een zeer lastige zaak.
Het zal ook duidelijk zijn dat in diverse commissies het onderwerp seksueel misbruik ter sprake wordt gebracht. Zoals een Amerikaanse provinciaal opmerkte: ‘Ik kan niet naar huis gaan zonder duidelijke statements over dit onderwerp.’
Afgelopen zondag hadden we een bijzondere excursie. Na het ochtendgebed om 6.30 uur en het ontbijt, reden we weg in vijf bussen naar Bien Hoa City – toch een uur rijden – waarbij we talloze katholieke kerken passeerden, om aan te komen in het moederklooster van de dominicanessen van St. Catharina van Siena. Deze congregatie heeft in Vietnam 39 novicen!
We werden onthaald met vaandels en een trommelend gezelschap van mannen waarbij enkele trommels megagroot waren. We liepen vervolgens door het klooster naar de grote zaal toe. Links en rechts stonden dominicanessen opgesteld om met doeken een prachtige erehaag te vormen. Voor onze begrippen was het een beetje over de top.
In de zaal werden we getrakteerd op opwarmertjes. Denk bijvoorbeeld aan het volgende. Onder de straffe leiding van twee zusters werden we allemaal uitgenodigd om de vogeltjesdans te doen, of zoals een Vietnamese zuster mij ondeugend toevertrouwde ‘the hot chicken dance’.
Nadat bisschop Paul was gearriveerd en de magister, begon een fantastisch professioneel theaterprogramma van 1,5 uur. In het eerste deel stond de Vietnamese cultuur door de eeuwen heen centraal en in het tweede deel de geschiedenis van de orde van de dominicanen in zijn algemeenheid en de dominicaanse geschiedenis van broeders en zusters in Vietnam inclusief de tijd van vervolging en martelaarschap in het bijzonder. Het werd prachtig uitgebeeld met zang, muziek, dans en prachtige kostuums. Vele mensen uit de dominicaanse familie werkten eraan mee en het overtrof ieders verwachting.
01 — 02
Daarna was er een plechtige eucharistieviering in de kloosterkerk waarbij de bisschop Paul de hoofdcelebrant en predikant was. Met een uitstekend en zeer gevarieerd lopend buffet in de tuin van het klooster konden we na de viering onze magen vullen. In de kloostertuin had iedere congregatie van dominicanessen een eigen marktkraam met een eigen gespecialiseerde buffet voor de aanwezigen ingericht. Iets voor Nederland?
Het klinkt allemaal als feest, maar achter de schermen speelt het gewone leven zich ook af. Tijdens het buffet was Timothy Radcliffe uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de laatste levensweg van een zuster. De volgende dag hoorden we dat deze zuster was overleden, op 39-jarige leeftijd, aan kanker.
René Dinklo o.p.
*
Zie ook de site van het kapittel.
Eerder verscheen:
Gerard Timoner gekozen tot magister
Kapittel: welkom in Vietnam
Kapittel dominicanen in Vietnam
01 — 02
