Deze Spaanse dominicaan werd al vóór zijn geboorte in 1350 door de bisschop van Valencia voorspeld als een heilige. Na een door zijn ouders met opzet gedegen opvoeding trad hij op 16-jarige leeftijd in bij de dominicanen en werd al spoedig een bekend gedisciplineerd boeteprediker.

In opdracht van de tegenpaus te Avignon preekte hij vooral over het einde van de wereld. Toen Vincentius inzag dat deze paus van Avignon onwettig was, verkondigde hij dat de echte paus in Rome was gevestigd en spoorde zijn toehoorders aan gehoorzaam te zijn aan de Paus van Rome.

Vincentius was ook een wonderdoener: dreef duivels uit, liet verlamden lopen, blinden zien en wekte ook enkele doden ten leven. Getuigen van zijn streng religieus leven was zijn traktaat ‘Over het geestelijk leven’ waarin hij een boeiende uiteenzetting gaf over de ‘Theologie van het apostolaat’.

Met zijn eerlijk en joviaal karakter groeide zijn populariteit en trok hij steeds meer groeiende massa’s mensen. Met het grootste gemak en genoegen was hij gewoon drie maal per dag te preken. Een geliefd thema was de inwendige verdeeldheid van de kerk vanwege het schisma van het Westen. Alhoewel hij alleen in het Spaans preekte werd hij ook begrepen door Engelssprekenden, Grieken en Hongaren.

Zijn voorspraak wordt ingeroepen tegen allerlei ziekten, alsook voor een goed huwelijk en natuurlijk als patroon van Valencia en omgeving. In vele landen maakte hij een diepe indruk, zoals ook buiten Spanje: bijvoorbeeld in Ecuador en andere landen van Zuid- en Midden-Amerika waar Spaanse dominicanen van de provincie van Valencia werkzaam waren, en zelfs in Nederland zoals blijkt uit de nog levende devotie van het Vincentius-water in Rijckholt (Zuid Limburg) waar vroeger gedurende lange tijd de parochie werd bediend door de Franse en later Nederlandse dominicanen.

Vincentius Ferrer stierf in 1419 in de Bretonse stad Vannes en werd daar in de kathedraal bijgelegd. Op 29 juni 1455 werd hij door paus Clemens II heilig verklaard.

Tekst: Balthasar Hendriks z.g.