e Eeuwige is begaan met zijn mensen en heeft mensen nodig om dit vorm te geven.
Geduld lijkt geen eigenschap die vandaag de dag erg populair is. Alles moet snel, goed en flitsend verlopen. Iedereen reageert overal op en heeft over van alles een eigen mening. Afgelopen week is dat zowel rond de verschrikkelijke aanslag in Utrecht als bij de Provinciale verkiezingen wel weer heel erg opgevallen. Behalve de afschuw, de schrik en het verdriet maandagmiddag circuleerden er al snel ontzettend veel speculaties, verhalen en conclusies. En eigenlijk past hier alleen maar een houding van rustig blijven, respect voor slachtoffers en geduld opbrengen tot er een aantal zaken duidelijk worden. En rond de verkiezingen buitelden de oproepen, verwijten en dreigende taal over elkaar heen.
Rust – geduld!
In de perikoop van vandaag roept de Eeuwige Mozes. Het verhaal van God met mensen, met zijn volk Israël, is in een impasse geraakt. Het volk zucht onder de slavernij van de farao. Mozes, opgegroeid aan het hof, kent de situatie ter plekke en is de aangewezene om er iets aan te kunnen doen. Maar hij is het land ontvlucht en heeft zich teruggetrokken als een anonieme herder.
Maar zo gemakkelijk laat God zich niet afschepen. God ziet en hoort de ellende van zijn volk. ‘Ik heb de ellende van mijn volk in Egypte gezien, de jammerklachten om zijn onderdrukkers gehoord; ja, Ik ken zijn lijden. Ik daal af om mijn volk te bevrijden’.
De Eeuwige is begaan met zijn mensen en heeft mensen nodig om dit vorm te geven. Mozes wordt geroepen, mag staan op heilige grond, hij wordt gewezen op zijn verantwoordelijkheden en smoesjes worden niet geduld. Hij kan en mag niet langer weglopen. God maakt zich aan hem bekend als DE GOD DIE ER ZAL ZIJN.
Een mooiere naam bestaat er niet.
*
Uit de overweging van Ineke van Cuijk o.p. op 24 maart 2019 in de Kloosterkapel van Huissen. Lees hier de hele tekst.
