n als het niet te harden is en een luide klacht klinkt, probeer ik het te laten zijn als een zichzelf uitschreeuwen, dat ik naar God toe laat gaan.
‘En zo kan ook met ons gebeuren als het leed ons slaat.
Geduld in christelijk perspectief is: dragen om het naar God toe te brengen, het uithouden als een uitstaan naar God; dat is: het naar God toe dragen en zich door Hem laten dragen, de situatie open houdend voor de manier waarop Hij verkiest er te zijn.
Ik denk aan een gesprek met iemand in diepe rouw. Als bij hem of haar het verdriet heftig opkomt, zwijg ik en laat ik het toe; verbonden met de ander probeer ik het te laten zijn en het in stilte voor God te brengen: dat Hij het aanraakt.
En als het niet te harden is en een luide klacht klinkt, probeer ik het te laten zijn als een zichzelf-uitschreeuwen, dat ik naar God toe laat gaan: dat Hij die schreeuw opvangt, dat Hij ons opvangt en in zich opneemt, in zijn stilte, in zijn vrede.’
Slot van de preek van Jozef Essing OP, getiteld ‘Sint Thomas van Aquino over God en het lijden’. Gehouden op 27 januari 2019 in de Dominicuskerk Utrecht. Klik hier voor de hele tekst.
