n de gezondheidszorg moeten patiënten geschoold worden in een patiënt-krachtfabriek, om vaardig te worden in het omgaan met ziekenhuis, met het hebben van vertrouwen en het vinden van troost.
Holkje van der Veer o.p.
Dat zei dominicanes Holkje van der Veer zaterdag bij het jaarlijkse symposium van Thijmgenootschap, Adelbert Vereniging en Stichting Thomas More in Utrecht.
‘Geloven, ervaren, kennen… het kan alleen maar via het lichaam. Ik ben mijn lichaam en dat is Heilige grond’, zei zr. Holkje aan het einde van haar lezing, die integraal te lezen is op nieuwwij: ‘Komt een zuster bij de dokter. Een fragment:
‘Ik ga vandaag een pleidooi houden voor een patiënt-krachtfabriek. Ik denk aan een werkplaats waar patiënten in de eerste plaats geholpen worden om met drie thema’s aan de slag te gaan. De thema’s zijn:
– Ziekenhuisvaardigheden – of hospital skills
– Vertrouwensvaardigheden – trust skills
– Troostvaardigheden – consolation skills
1. Ondersteuning bij ziekenhuisvaardigheden
(…) Dagelijks arriveert er een stoet van ruim 2500 mensen op de polikliniek van het Radboud UMC in Nijmegen. Soms lijkt de polikliniek nog het meest op een vliegveld. Na de inschrijving komt de zoektocht door lange gangen, aanwijsborden met nummers naar de juiste wachtkamer. Afspraken en gegevens zijn gestandaardiseerd en gedigitaliseerd. Je hoeft je niet eens meer te melden bij een balie, het scannen van je pasje is voldoende.
Zoals de kat in het zonnetje haar vacht likt, zo hebben wij tijd en liefde nodig om weer samen te vallen met wie wij zijn
Mijn Marfan syndroom raakt aan verschillende medische disciplines. Cardiologie, longfunctie, reumatoloog, orthopedie. Momenteel ben ik een patiënt van meer dan tien medische specialisten. Allemaal hoogopgeleide mensen die zich met een klein stukje van mijn lichaam bezighouden. Wat ik mis, en waar ik behoefte aan heb, is coördinatie en ondersteuning om het overzicht te bewaren. Wie helpt mij om accountholder van dat lichaam met al haar zorgverleners te zijn?
2. Vertrouwensvaardigheden
Onze samenleving lijdt aan een groot aantal vertrouwenscrisissen. We hebben geen vertrouwen in banken, de politiek en de kerk. Ook het vertrouwen in de medische zorg staat onder druk. Waarom moeten zorgverzekeringen en ziekenhuizen winst maken?
Ik zie een aanbod voor mij waarin patiënten leren communiceren met zorgverleners. (…) Een hulpverlener is geen machine maar een men en kan helaas ook fouten maken. Hoe kunnen we de relatie tussen een patiënt en een arts goed houden en voorkomen dat we fouten gaan juridiseren?
3. Troostvaardigheden
(…) Als je na een opname weer in je eigen omgeving komt, dan begint de reis pas. Mijn weg naar herstel kan ik niet alleen maken. Mijn kring van vrienden, mijn medebroeders en medezusters, mijn buren, iedereen heb ik daar voor nodig. Helen is een langzaam proces. Zoals de kat in het zonnetje haar vacht likt, zo hebben wij tijd en liefde nodig om weer samen te vallen met wie wij zijn. Weer thuis te komen in dat lichaam dat soms in gevaar is. Ook al is gedeelde smart geen halve smart, ik heb ervaren dat platforms van lotgenoten hier een belangrijke functie kunnen hebben.
Een andere tak van sport binnen de patiënt-krachtfabriek gaat over het vergroten van onze levenswijsheid. Ik zie hier een plaats voor de geestelijke verzorging, filosofen en psychologen. Het gaat hier niet over vaardigheden maar om reflectie. Over het inzicht verwerven over wie wij zijn om daarmee onze eigen krachten en talenten te versterken:
Levenswijsheid gaat over het leren omgaan met ‘De Vijf Grote Helaas Waarheden’, die ieder mens gepresenteerd krijgt: we worden elke dag ouder; niets is zeker in het leven; we zijn geen logisch denkende mensen; ik ben niet belangrijk; we gaan een keer dood.
Lees hier de hele tekst
Holkje van der Veer tijdens haar lezing bij het jaarlijkse symposium van Thijmgenootschap, Adelbert Vereniging en Stichting Thomas More op 6 november in het Academiegebouw Utrecht.
