at dekken we toe met die glanzende mantel der liefde? Wat bespreken we niet?
Wat accepteren we stilzwijgend en laten we stiekem voortbestaan? Terwijl we diep van binnen wel weten dat het anders gekund had, dat het anders moet!
Allemaal zijn we onderdeel van systemen die ons in hun macht hebben; een samenleving bijvoorbeeld die als een groot log dier zijn eigen weg lijkt te gaan en waar we maar weinig invloed op hebben.
Maar ook kleinere systemen; thuis in families, in werksituaties, in vriendengroepen, in de Kerk. Overal zijn mensen en situaties die groter zijn dan wijzelf. En zelfs het leven zelf kan ons overrulen en ons het gevoel geven dat we er aan overgeleverd zijn.
En tegelijkertijd kunnen we ook het verschil maken als we luisteren naar de waarheid die in ons spreekt. Wij allen hebben een diepe intuïtie van goed leven. ‘Iets’ in ons weet heel goed hoe te leven, welke keuzes nodig zijn, welke aandacht werkelijk nodig is. Noem het geweten, noem het God…
Jezus noemt het: Hij die mij gezonden heeft.
*
Uit de overweging van pastor Corinne van Nistelrooij op 23 en 24 september 2018 in de Dominicanenkerk Zwolle. Lees hier de hele tekst.
