De macht van dienaarschap

Dienaarschap, dienstbaarheid, is geen oproep tot onderdanigheid; je louter schikken naar de ander en doen wat hij/zij van je verlangt.

Dienaar zijn is je openstellen zonder vooringenomenheid, ruimte geven aan talenten, kennis en ervaringen aan creatieve geesten met wie je in gesprek bent. En tegelijkertijd je eigen talenten, kennis en kunde inbrengen om samen verder op weg te komen in alle zinsvragen.

In zijn openingstoespraak op de synode zei Paus Franciscus: “Onze verantwoordelijkheid is het vertrouwen van de jongeren niet te ondermijnen maar te tonen dat zij gelijk hebben om het met ons te wagen. Ik nodig iedereen uit openhartig te spreken. Eerlijke en open kritiek is behulpzaam.”

En verder: “Ons luisteren mag niet beperkt zijn tot woorden maar ook leiden tot verandering, zodat jongeren zich niet langer onbegrepen en soms zelf afgewezen voelen door de kerk.” En nog dit: “De meeste deelnemers aan deze vergadering behoren tot de oudere generatie. Onderschat jonge mensen en hun kunnen niet. Neem hen ernstig.” Woorden die spreken van grote dienstbaarheid en zorg.

De Kerk is ernstig gewond geraakt, lijdt pijn en veroorzaakt pijn. Meer dan eens is het woord crisis gevallen en dat is terecht.

Onze herders en wij kunnen dan proberen vast te houden op wat altijd is geweest, wat zekerheid biedt, het geheel van regels, van de leer en liturgische gebruiken in een poging om te overleven. Dat is vertrouwen op je macht. Dat is mijn inziens een doodlopende en heilloze weg.

Maar we kunnen de crisis ook zien als een kans om dingen anders te doen, om iets anders, iets beters, iets moois tot stand te brengen. Dat is vertrouwen stellen op Gods Geest waarvan de Schrift zegt, dat Hij alles nieuw zal maken tot geluk en welzijn van allen.

Dit vraagt dienstbaarheid, aan God, aan elkaar.

*

Slot van de preek van prior Paul Minke o.p. in de kloosterkapel van Huissen op 21 oktober 2018. Lees hier de hele tekst.