n Nijmegen overleed op 4 augustus 2018 dominicaan Jos Oorsprong (89). Hij was 68 jaar geprofest dominicaan en 63 jaar priester. Hieronder vindt u het in memoriam en de tekst van de preek bij de uitvaart.
Lees hier de preek bij de uitvaart van Jos Oorsprong door Jozef Essing
Jos werd op 12 december 1928 te Arnhem geboren als zoon van Petrus Reinirus Johannes Oorsprong en Maria Josefine Gertrud Westermann. Hij kreeg als namen mee Josephus Henricus Hyacinthus. Zijn ouders hadden een slagerij. Het gezin bestond uiteindelijk uit vijf kinderen: drie zoons en twee dochters.
Op zijn twaalfde ging hij naar het Dominicuscollege. Jos wilde ‘pater’ worden. Niet zo vreemd, omdat meerdere familieleden dominicaan waren. In 1948 werd hij ingekleed in de orde van de dominicanen in het klooster te Huissen. Op 18 september 1949 legde hij zijn professie af en volgde hij de gebruikelijke opleiding: drie jaar filosofie in Zwolle en vier jaar theologie in Nijmegen. Op 25 juli 1954 werd hij tot diaken gewijd en precies een jaar later tot priester.
Na zijn opleiding vreesde hij naar de missie te gaan, hoopte hij op een benoeming in het pastoraat, maar werd hij surveillant op het Dominicuscollege. Later werd hij daar syndicus en ging hij ook lesgeven.
Een grote kracht van Jos was dat hij veel kon betekenen voor mensen die spiritueel raad vroegen.
In december 1965 kreeg hij een benoeming als kapelaan in de parochie van Maria Geboorte te Nijmegen. Eindelijk kon hij zich bekwamen in de zielzorg. Deze benoeming duurde echter niet lang, want in 1970 werd hij gekozen tot prior van de communiteit te Venlo. De prior was tevens verantwoordelijk voor de zielzorg van de gelovigen die kerkten in de kloosterkapel. Jos zou drie termijnen prior blijven.
Daarna werd hij pastoor van de Dominicusparochie te Utrecht. Dit zou hij tot 1990 blijven, waarna hij verhuisde naar het dominicanenklooster te Zwolle. In die tijd raakte hij betrokken bij de beweging van de Charismatische Vernieuwing en kreeg hij meer tijd om zich daarin te verdiepen. Vele retraites en bijeenkomsten heeft hij geleid.
In 1993 werd Jos echter weer gekozen tot prior van Venlo. In zijn tweede termijn kreeg hij een herseninfarct. Hij moest zijn priorsambt neerleggen en kreeg gelegenheid om te revalideren bij de zusters dominicanessen van de H. Catharina van Siëna te King William’s Town Zuid-Afrika, in hun klooster Albertushof te Venlo.
In 2000 ging hij terug naar het dominicanenklooster te Zwolle. Daar kreeg hij een tweede herseninfarct, wat tot gevolg had dat hij in het vervolg alle teksten die hij als voorganger uitsprak moest uitschrijven. Toch bleef hij zo lang mogelijk voorgaan tijdens de doordeweekse vieringen in de kloosterkerk, het leiden van een gebedsgroep en de zondagsvieringen in de Theodorakapel van de Nieuwe Haven.
Jos had een geweldige veerkracht. Zijn lichamelijke achteruitgang kon hij telkens geestelijk overwinnen.
Een grote kracht van Jos was dat hij veel kon betekenen voor mensen die spiritueel raad vroegen. Dit hing ook samen met zijn eigen spiritualiteit. Hij was een vroom man, een vroomheid die van binnenuit beleefd werd. Hij had een sobere en gedisciplineerde leefstijl. Hij bezocht trouw alle gezamenlijke momenten van het kloosterleven en bad daarnaast privé het brevier. Toch kon hij goed samenleven met medebroeders met andere opvattingen. Kenmerkend was zijn hartelijkheid en mildheid naar mensen toe. Jos hield ervan om spelletjes te spelen en had een grote deskundigheid opgebouwd ten aanzien van het St. Nicolaasfeest.
Voor zijn familie was Jos erg belangrijk en dat was wederzijds. Met zijn zus Ria ging hij vele malen op vakantie en menig familielid heeft hij gedoopt, getrouwd of bij overlijden de uitvaart verzorgd. Hij was erg trouw aan zijn familie en vrienden.
In de laatste dertig jaar van zijn leven kreeg Jos veel lichamelijke tegenslag, maar hij had een geweldige lichamelijke en geestelijke veerkracht. Zijn lichamelijke achteruitgang kon hij telkens geestelijk overwinnen.
Begin juli 2014 verhuisde hij naar het Berchmanianum in Nijmegen. Hij herinnerde zich hierbij de ervaring van zijn heeroom die er tegen zijn zin naar toe was gegaan, maar daarna vond dat hij veel eerder had moeten verhuizen. Langzaam ging Jos verder achteruit, totdat hij in 2018 stierf op 4 augustus, de vroegere datum waarop het feest van St. Dominicus werd gevierd.
Moge Jos verblijven in het huis van de Heer, tot in lengte van dagen!
De eucharistie bij zijn uitvaart hebben we gevierd in de St. Dominicuskerk te Nijmegen op vrijdag 10 augustus 2018, waarna hij begraven is op het kerkhof van de dominicanen aan de Willem Schiffstraat.
*
Jos werd in 2015 geïnterviewd. Lees: ‘Ik vermaak mij wel en zit mij niet te vervelen’
Op de website van de Katholieke Charismatische Vernieuwing stond dit bericht en ook dit artikel van Jos: Waar de Geest geen onderscheid maakt
Jos Oorsprong o.p., 1928-2018
