ie leegte is nodig om de omvang van de Naam van de Eeuwige te beseffen: Ik zal er zijn.
Pasen zegt ons iets over God, iets over Jezus, maar het zegt ons vooral iets over de leerlingen, over óns.
Dit Marcus-verhaal is waarschijnlijk de meest correcte voorstelling van wat alle leerlingen in die eerste paasdagen hebben ervaren. Iets wat wij ook ervaren! Onhandigheid, stamelen, tegen niemand zeggen…
Net als de leerlingen weten ook wij niet zo goed raad met de leegte van het graf, met de leegte in ons leven… Misschien zijn we juist daarom zo druk. Proppen we daarom onze agenda’s vol met bezigheden, willen we niets missen, verlangen we naar volheid, naar meer en beter.
En in plaats van je te laten dragen door het leven wil je zélf het leven dragen.
Maar wat zou er gebeuren als we het wat meer uit handen zouden geven, als we de leegte toe zouden laten? Het graf van Jezus is immers leeg.
En daarmee zitten we midden in de kern van deze nacht. Het graf is leeg en juist daarom getuigt het van volheid! Want precies die leegte is nodig om de omvang van de Naam van de Eeuwige te kunnen beseffen; Ik zal er zijn. Ik blijf bij je. Niet in de dood ben ik, maar in het leven ben ik te vinden!
*
Uit de overweging in de Paaswake 2018 van Corinne van Nistelrooij, pastor in de Dominicanenkerk Zwolle. Lees hier de hele tekst.
