hijs Caspers en Barbara de Lange reizen door Europa. Met enige regelmaat schrijven zij over hun ervaringen in dominicaans perspectief. Aflevering 1: onderweg durven zijn vraagt veel!
Onderweg zijn spreekt tot de verbeelding. Het veranderende landschap, de ontmoetingen met mensen: het heeft iets avontuurlijks. Het contrasteert met de dagelijkse sleur.
Reizen maakt dat je paden betreedt waar je doorgaans geen tijd en oog voor hebt. Gewoonweg omdat het niet past bij het strakke ritme en de gevoelde verplichtingen van het alledaagse leven. De mogelijkheden en perspectieven die dit opent, hebben van een afstand iets benijdenswaardigs.
Geregeld heb ik werkend vanachter mijn bureau uitgezien naar de ruimte en de rust om te meanderen, te ontmoeten en te reflecteren. Weg van het gedwongen zitten, wandelend de wereld in.
Hoe is het om veel zekerheden op te geven en te leven van wat je tegenkomt?
Een dikke maand geleden hebben mijn vriendin Barbara en ik ruimte gegeven aan dit verlangen. Samen onderzoeken we wat het in de dominicaanse traditie belangrijke woord ‘itinerantie’ in de praktijk betekent. Hoe is het om met weinig op pad te gaan en te vertrekken zonder vastomlijnd doel of vooraf bepaalde bestemming? Hoe is het om veel oude zekerheden op te geven en met een open vizier de toekomst tegemoet te treden en te leven van wat je tegenkomt?
Voor hun vertrek kregen Thijs en Barbara op 4 maart 2018 de zegen van Harry Penninx, prior van het convent van de dominicanen in Berg en Dal, waar zij vaak kwamen.
In ons kleine VW-busje hebben wij inmiddels behoorlijk wat kilometers gemaakt. De meeste tijd zijn we tot nu toe in Spanje verbleven. Onze reis bracht ons onder meer naar Caleruega. Het was bijzonder om daar te drinken uit de bron die ligt op de plaats waar Dominicus zou zijn geboren. Het bezoeken van deze ‘dominicaanse’ plaats alsmede de overweldigende Spaanse natuur hebben grote indruk op ons gemaakt.
Daartegenover staan de eindeloze regenbuien die we de afgelopen weken hebben ervaren. Een vochtig klein busje biedt weinig mogelijkheden als het weer niet meezit. Als alles klam of nat is verschuift het romantische en meeslepende beeld van de reiziger al snel naar de achtergrond.
Als je je vaste zekerheden opgeeft ben je – zo ervaren we nu – veel bezig met primaire vragen.
Maar het meest intrigerend is misschien wel om de omkering te ervaren ten opzichte van het ‘normale’ werkende leven. De eerste maand van onze reis hebben we slechts een enkele keer kort een camping aangedaan. De meeste tijd sliepen we in ons busje in dorpjes of parkeerplaatsen.
Het leven on the road was zo bezien afwisselend: iedere dag was anders en een verrassing. Een enkele keer hingen er midden in de nacht jongeren om de bus. Een andere keer parkeerden er auto’s dichtbij met onduidelijke bedoelingen.
Onderweg naar het zuiden, aan de Seine.
Het maakt dat je bezig bent met basale vragen: staan we hier goed? Is het hier veilig om de nacht door te brengen? Als je je vaste zekerheden opgeeft ben je – zo ervaren we nu – veel bezig met primaire vragen. De tijd en ruimte die je denkt te hebben om te lezen of om te schrijven is daardoor een stuk beperkter dan op voorhand gedacht.
Thijs Caspers begin februari 2018 bij de boekpresentatie van twee boeken tegelijk. Zie de links onderaan dit artikel.
Het klinkt wellicht gek maar het in beweging zijn en de onzekerheid die daar soms bij komt kijken maakt dat het leven onderweg met momenten hard werken is. Het is echt een breuk met ritme en de dagelijkse voorspelbaarheid die ik ken vanuit Nederland.
Reizen is zo bezien geen vakantie. Het betekent je overgeven en je telkens opnieuw afstemmen op onvoorziene omstandigheden. Dat is spannend, maar op dit moment is er geen plaats waar we liever zouden zijn. Het leven ontvouwt zich elke dag anders en we zijn in het moment.
Thijs Caspers, dominicaans geïnspireerd theoloog
*
Zie ook: Thuis zijn in het onbekende
