'Ik mag toch zeker zeggen wat ik wil?'

Wij Nederlanders zijn graag recht door zee. We verantwoorden dat met woorden als: ‘Ik mag toch zeker zeggen wat ik wil?’

En als contrast bij het nieuws klinkt het: ‘Wij leven gelukkig in een vrij land’; ‘Hier is gelukkig vrijheid van meningsuiting’.

Ik ben, net als u, blij met een land dat mij de ruimte geeft om te zeggen wat mij ten diepste bezighoudt. En ik hoop dat we dat nooit kwijtraken. Het is een groot goed.

Toch heeft die vrijheid voor mij ook een moeilijke kant. Het staan voor ons recht op vrijheid kan zomaar ontaarden in de opvatting dat we zelf uitmaken wat we kunnen zeggen en doen, in het ontkennen van een hoger belang dan het onze.

Vandaag, nu wij bidden voor de eenheid van kerken en volken, herinneren mensen uit het Caribische gebied ons met hun keuze van de bijbelteksten voor deze dag aan de uitwassen die daaruit konden ontstaan:

In het verleden hebben Nederlandse handelslieden vanuit die gedachte immers medemensen tot slaaf gemaakt, tot ‘ding’ verklaard, tot hun bezit.

Dat werd met allerlei zogenaamd christelijke theorieën gelegitimeerd. Curaçao was een belangrijk centrum van die handel.

Het is lang geleden, maar de gevolgen zitten nog wat in het bloed, bij mensen van allerlei huiskleur, van bruin tot wit.

Het tragische bij het al te veel staan op onze vrijheid is dat we zo de weg van God kunnen kwijtraken, de weg naar het goede leven voor anderen én voor onszelf.

*

Begin van de overweging van lekendominicaan en pastor Anneke Grunder op 21 januari 2018 in de Oosterkerk in Zwolle. De oecumenische viering werd geleid door drie vrouwelijke voorgangers van de Oosterkerk, de Lutherse kerk en de Dominicanenkerk.

Lees hier de hele tekst: Overweging Anneke Grunder Oecumenische Viering Zwolle 21 jan 2018